Choufet u läset der erscht Mundart-Krimi vo der Bärner Rose, wo grad aktuell i de Läde isch.
Ke Foug verpasse!
Via "Bärner Flugschrifte" überchömet dir nöi gäng es Mail, we ume e Foug online isch. Drum dörft dir mit em Chnopf unger es unverbindlechs Gratis-Abo mache.
Dählhölzli" Mundartkrimi vo der Bärner Rose,
Foug 12,
21. Juni 2025
Wo si ändlech zum Büro usgeit im Nordring, merkt si, dass si grad gar ke Bock meh het, no ga ds Outo z hole by der Kasärne vo der Stadtpolizei. Um die Zyt isch es ja o ke Sach, ds Tram nach Wabere z nää. Natürlech hoffet si, dass es nid no mau Alarm git wäge öppisem u si de froh wäri um ds Outo. Aber das Risiko geit si itze y. Abgseh dervo het si während irem Spaziergang i d Länggass gmerkt, wi guet ire chli Bewegig tuet. U drum entscheidet si, vom Nordring bis zum Loeb Egge no einisch chli z loufe. U das isch e guete Entscheid. Ändlech het es chli gchuelet i de letschte Minute, un es früsches Lüftli macht der Schwüeli vom Tag der Garuus!
Rund um d Rytschueu u ume Bahnhof ume sich es Gwusu vo Lüt. D Wermi löökt ds Volk use uf d Strasse. Gly scho wird d Saison starte, wones hie u dert es Feschtli oder es Konzärtli git oder es OpenAir-Chino ufboue wird. E relativ e nöie Trend, wo i de Achtzger het Aalouf gnoo u itze, Mitti Nünzger, so richtig i Fahrt chunnt. Ire gfallt das. Zu dene Summeraktivitäte ghört o gäng der Gruch nach Gras. Nid, dass si säuber tät konsumiere, aber schmöcke tuet si es gärn. U glych, quasi als Pflicht muess si di Kifferei als «Delikt» aaluege. Aber gäng, wenn es drum geit, dass me amene Ort öppis sött schmöcke, isch si akut verchöutet u merkt leider aube gar nüt. Insgheim hoffet si, dass me di Gschicht rund ume Hanf politisch chli chönnt entkriminalisiere. Aber das isch nid ire Job. Der Summer gniesse, das hingäge ghörti o zu irem Läbe. U drum nimmt si sech hie u itze vor, dä Summer no chli meh usezgaa u sech nid gäng i irer Höhli z verstecke. Immerhin het si guet gstartet u isch i de letschte paar Wuche scho zwöi, drümau mit em Egger no chli i der Stadt umegstrielet u ga ycheere oder ufeme Stägetritt a der Marktgass ga ne Bitz Chueche ässe. Der jung Kolleg Egger steit uf so «Ermittligsarbeit», win er aube betont. U si chunnt derdür e halb Stung a di früschi Luft. U je länger je meh erkennt si di Vorteile, vo settige Aktione. Wenn scho cha me so viu Lüt süsch unuffällig beobachte.
Sie nickt. Ja, das wott sie la zur Gwohnheit wärde. Si leit der Chopf a d Schybe vom Tram u laat ds Monbijou a ire verbyzieh. Plötzlech chunnt ire ume i Sinn, dass si ja em Père no sött zrugglüte. Er het nid öppe probiert, seye uf irem Hand z erreiche. Nei, der het em Gasser sy Sekretärin bemüet, ire es Zedeli z schrybe un ufs Pult z lege. Si lächlet. Wahrschinlech het der Vater z Gfüu, das nöimödige Elektronikzüg schadi ire weniger, wenn es nid ständig tschäderet. Si nimmt das Grätli us em Sack u wählt em Konrad Fürscht syni Nummere, obwohl es mi Tram grad no relativ viu Lüt het u si ghört, dass im hingere Wage es Grüppeli Ufmüpfegi probiert, der Ghüderchübu abzschrube. Si wärweiset hurti. Muess si ygryfe? Nei, si het Fürabe. Punkt.
Es tschäderet nume einisch, u scho nimmt der Vater ab. «Hockisch näbem Telefon u wartisch?», seit sie drum u lachet. Aber nume drum, weu si nid wott, dass er grad sofort merkt, wie fescht si uf der Schnöre isch.
«Baba, my Chlyni, ändlech! Wi geit’s?» Si ghört, dass er sech Sorge macht. Öppis, won er auä nie wird chönne ablege.
«Aus im grüene Bereich», schwindlet si u bemüet sech, locker z töne.
«Würklech?» Die Frag chunnt sofort, tönt forschend u entlarvend glychzytig. Wie guet si dä Ton kennt? Scho früecher het er genau so nachegfragt, wenn er het vermuetet, dass a irne Schilderige öppis chönnt fuu sy: Hesch d Husufgabe gmacht? Würklech? Sorgfältig? Würklech? Alli? Würklech? Süsch muesch nüt meh mache? Würklech? U jedesmau het si de öppe müesse zuegää, das z einte oder angere doch nid so rosig isch, wi si bhouptet het. U genauso isch es o hüt. Drum seit si so halbhärzig: «Ach, dä Fall wird üs öppe paar Tag beschäftige.»
«Was heisst das konkret?» Der alt Fürscht chan es nid la gälte.
«Es isch no ds einte oder angere unklar», seit si lysli u schiebt när nache, was der ganze verdammte Wahrheit entspricht: Dass me e unbekannti Toti heig, e schöni, jungi Frou, erdrosslet. Dass si vomene gruusige Siech syg gfunge worde, wo se fotografiert u der Press di Dräckfotos verchouft heig. Dass niemer so nes Meitschi vermissi. U dass es en unbekannti Täterschaft gäbi, wo nätterwys no heig es chlyses Rätsu ufgää. «So, itz weisch, was Sach isch», seit si grännelig.
Es blybt es Chehrli still. Si ghört nume, wi der Vater rueig y- u usatmet. «Armi Barbara», ghört si schliesslich. «Aber du wirsch das scho meischtere.»
«Aha, u wie, wenn ig darf frage!», bället si hitzig. «Du bisch der Psychiater! Erklär mir, was dä ganz Mischt söu! Du hesch doch läbeslänglech Yblick i d Seele vo de unterschiedlichste Täter gha! Auso, säg mer, uf was dass mir üs müesse konzentriere!»
Das hätt si besser nid gseit. Der Fürscht schaltet grad sofort uf stur: «Mach dir ja kener Hoffnige, Barbara! Du weisch, won es häre füert, wenn ig Guetachte erstelle! Auso, vergiss es! Ig wirde weder mit dir no mit dine Kollege über dä Täter muetmasse. Für das git es Profis! U ig ghöre da nid derzue! Aber es git Profiler. Me list gäng wi meh, dass d Polizei uf settig zrügggryft u i de verworrnigschte Fäll gueti Erfolg erzielt dermit.»
«Hergott, Paa, du bisch e Profi! Aber du hesch e sture Gring!»
«Wo du vo mir gerbt hesch!»
Er sänkt d Stimm ume. «Barbara, lueg, du hesch e länge, schwirige Tag hinger dir. Morn gseht d Wält scho ume viu besser us. Hüt ma aues mysteriös erschhyne. Aber bi Tagliecht löst sech de viu uf. U wi gseit, we dir nid wyterchömet, suechet e Profiler, wo nüt angers macht, als e Fall vonere ganz angere Syte aazluege.»
Sie schwygt.
«Barbara?», fragt er drum nacheme Momäntli.
«Ha nume glost, wenn dass mit dyre Predig fertig bisch», seit si u probiert no gäng chrampfhaft, luschtig z töne. Derby schiesst ire ds Ougewasser füre.
«Los, Paa, bi grad ds Wabere, muess usstyge. Guet Nacht Dady, bis morn mau.»
Bevor der Vater Fürscht no öppis cha säge, ghört er scho nume no e Summton i sym schwarze Hörer vom Hustelefon. «Ach, das Ching!», seit er zu syre Partnere, wo bis itze still isch näbedranne ghocket.
D Barbara Fürscht aber stygt us bi der Station «Gurte» u zündet sech, chuum isch sie dusse, e Zigi aa. Haschtig ziet si dranne, so mänge Schritt muess si gar nümme mache bis si daheim isch, u drum het si chli Stress, das Stängeli no rasch z inhaliere. Gly druf scho bschliesst si d Tür vo irer chlyne Hochparterre-Wohnig uf, schiesst d Schue furt u knallt d Tür hinger sech zue. Itze ändlech getrout si sech, irne Träne freie Louf z laa.
Normalerwys isch si gärn i irne vier eigete Wäng. Si het das Refugium i de letschte Monet mir allerlei Sammlerstück us de Brockis zumene ganz bsungere Daheime gmacht. E schöni grossi Chuchi, es chli schäbigs Bad mit ere Wanne, es grosses, häus Wohnzimmer unes chli chlyneres Schlafzimmer ghört zu irem Rych. Derzue e breite Balkon, wo si Jahr für Jahr ine bluemegi Oase verwandlet.
Ja, normalerwys isch si gärn hie u si füelt sech wou. Aber a däm Abe het si ds Gfüu, si wärd itze de grad vo de eigete Wäng erdrückt. Si geit i ds Schlafzimmer, pletscht uf ds Bett u drückt unmotiviert uf e Chnopf vom Telefonbeantworter uf em Nachttischli. Si ghört d Quitschistimm vo der Mueter, wo ohni Punkt u Komma laveret. «Habibi, wenn chunnsch mi ändlech mau cho bsueche? U bring doch di Joachim mit, dass ig ihn ändlech ou lere kenne!»
Typisch! D Barbara Fürscht hudlet der Chopf. «Ds letschte Mal han ig ire verzellt, dass er mi verlaa het. Aber das het si offebar nid ghört. So wi si, sider dass ig cha dänke, no nie öppis ghört het, wo nid seye betrifft», hässelet sie halblut u drückt wyter uf em Aaruefbeantworter ume. Der zwöit Aaruef sich vo der Simone. Vo irere beschte Fründin. Die chääret, öb me nid zäme no eis chönnti ga zieh. Tja, dänkt d Kriminalere, de sött me nid erscht z mitts i der Nacht Fürabe ha. Aber si weiss o, wi guet ire d Simone tuet. Als Kumpu, Kollegin, Chalgemuur, Ungerhaltigsprogramm. Di Kollegin het gäng ds richtige Rezäpt. Schad, dass es scho so spät isch, dänkt si u drückt wyter. Si stocket, wo si di nächschti Stimm ghört u erkennt. Joachim! Was wott de dä! Si überleit grad churzspitz, das Gschwafu unghört z lösche. Aber der Gwunger isch grösser.
«Hey, Barbara, ha eifach rasch mal wöue frage, win es dir so geit», ghört si di vertrout Stimm.
«Wi äch, du Idiot!», fuuchet sie ds Telefon aa u isch när ume ganz Ohr. Weu der Ex fragt, ob me nid ume eis zäme öppis wetti ungernää. «Aha, fertig luschtig mit der Nöie, dass itze ume zu mir chunnsch!», chäderet si u grinset hämisch. Si weiss no nid, ob si jemals wird zruggaalüte.
Si steit vom Bett uf, tapset i d Chuchi u schänkt sech usere aagfangne Fläsche Burgunder es Glas Rote y., packt d Zigis u stüüret der Balkon aa. Abefahre, dänkt si, abefahre, geit mit Rotem am beschte. Aber eigenartig. Chuum hocket si im Schoukustueu, wo si zäme mit der Simone mau ufere Brockituur im Wäutsche het ergatteret, wird si unrueig, weu si ds Gfüu nid loswird, dass si beobachtet wärd. Sie kippt der Wy i ds Bluemechischtli, drückt dert o di aagfangnegi Zigi us u geit zrugg i d Wohnig. U o itze het si das komische Chirbele, wo ire wott klar mache, dass Ouge ire fouge. «Dumms Huen», sürmlet si, «aus nume Ybildig, faasch langsam aa spinne, Barbara Fürscht!»
Sie macht nidmau e Chatzewösch u schlüüft ändlech unger d Dechi. Si ghört no, win es am Chiuchturm Mitternacht schlaat.
Dählhölzli" Mundartkrimi vo der Bärner Rose,
Foug 11,
18. Juni 2025
14.8.! Uf em Rückwäg i ds Büro cha d Barbara Fürscht gar nid angers, als di Zahle widerhole. Si chüschelet, si füert stummi Sälbstgspräch, si laat di Ziffere uf der Zunge vergaa, spöit se use, worgget se abe, hudlet der Chopf. Seit se fragend: 14.8.! Si hätt das Zedeli gärn mitgno, aber das geit natürlech nid. Das weiss si. Es chönnt ja Spure druffe ha. U glych. Si wett dä Fötzu i de Häng ha, ne aaluege, umdrääje, druber brüete. Bis en Erkenntnis chäm. Aber ganz glych was si macht u brümelet u i Gedanke sortiert u püschelt. Es git ke Sinn. Es macht ke Sinn. Es Datum? Auä scho. Aber was sött de am 14. Ougschte so Grossartigs los sy? Es git natürlech Huufe Müglechkeite. U glych kener. 14. Ougschte. Es Fescht? E Jahrestag? Es Jubiläum? Was isch d Botschaft vom Täter? Wenn de Zedu de würklech vor Täterschaft isch. No wüsse si ja gar nid, vo was si müesse usgaa. Vomene Maa. Vomene Einzutäter? Wär isch ds Opfer? Warum git es das Opfer? U was söu das Datum mit däm auem z tüe ha! Si luegt uf d Uhr, scho bau haubi Zäni. Si isch müed, u glych het si ds Gfüu, si müess nomau churz i ds Büro. U ono ga der Chare hole ufem Parkplatz vo der Stadtpolizei. U mit em Egger rede. Aber um die Zyt? Si weiss, dass er scho hei isch. Weu ds lokale Fernseh nüt het brunge i de Nachrichte. Weu si vomene Sälbstmörder usgöö u drum nid wyter recherchiert hei. Fasch muess si grinse. Guet, däicht si, guet, dass by däm Lokalfernseh fasch nume jungi, unerfahreni Lüt uf d Pischte gschickt wärde, wo öppe no nid jede Pögg schmöcke.
Si git itze Guzzi u louft scho fasch beschwingt über d Lorrainebrügg. U de tschäderet ds Handy. Dä schwärz Chlotz, wo si irem Täschli mitschleipft. Si muess sech no dra gwöhne, dass si itze gäng es Telefon derby het u jederzyt erreichbar sött sy. Am Aafang het si das Grätli ganz cool gfunge, aber itze git es mängisch scho Situatione, won es seye närvt. U glych nimmt si ab. Logisch. Es isch der Roth, der Kommunikationschef vo der Stadtpolizei. «Barbie, es tuet mer leid», seit er unumwunde. «Aber eine vo der Boulevardpress het grad aaglüte u gseit, er heig en Artikel gmacht übere Fund vonere junge, erdrosslete Frou im Dählhölzli. Ob d Polizei das so chönn bestätige.»
«Wohär! Wohär, Heilanddonner!»
Der Roth verstummt grad es Momäntli, seit der aber: «Reg di ab. Ig ha, ig ha mit ihm, respektive mit sym Chef, chönne rede. U ja, ig ha, ig han es chlyses Gschäftli müesse ushandle mit ine, dass si hüt nume no e Randnotiz mache. U morn de di grossi Gschicht recherchiere u für übermorn drucke.»
«Gschäftli? Was heisst das?» Si schnuufet töif düre. «Si wei nachhär exklusivi Infos! Stimmt’s oder hani ig rächt?»
D Barbara Fürscht kennt die Spili. Si sy fasch alltäglich im Umgang mit de chli frächere, professioneller ufgstellte Medie. I der Regu verhet das o, u drum isch si o itze fasch erliechteret, wo si ghört, dass der Roth Sämi mit däm Journalischt het chönne e Handu mache.
«Okay», seit si drum. «We der UR Lopez yverstange isch, löö mer morn gägen Abe e Mitteilig use. So cha dä Boulevard Fötzu – ig nime aa, es isch der Sourer – sy Vorsprung usboue. U mit syre Churznachricht chan er syre ganze Zunft ja so oder so bewyse, dass er d Nase vore het. Isch auso okey.»
Si jubiliert scho fasch innerlech, dass das so glimpflich geit. Aber si fröit sech z früech. Der Roth faat zögerlich aa: «Ehm, du, da git es süsch nö öppis! Der Sourer het, der Sourer, ja, äbe…»
«Säg scho», seit si u geit i der Kasärne am Nordring bym Nachtygang ine.
«Er, auso, der Sourer, auso, er het Fotos.»
«Vom Dählhölzli? Ja und?»
«Nei. Vo der Tote.»
«Bitte?»
«Der Sourer het Bilder vo üsem Opfer. Vom tote Opfer.»
«Säg nid, der Sourer wüssi, wer vermisst wird! U kennt am Änd das Meitschi no pärsönlech!»
«Nei, nei!»
«Er het Fotos vo der Lych?»
«Ja.»
Si gspürt, dass der Roth am liebschte würd im Bode versinke.
«Gwerder! Du huere verdammte Souhung!», laat d Kriminalere use, aus gäbti es i irem Hirni nid ei einzegi Notbräms. «Dä verdammt Hueresuhn!»
«He?»
«Gwerder! Dä Dräcksack! Dä, wo di Toti gfunge het! Het dä Souhung tatsächlech der Närv gha, Fotine vo däm Opfer z mache! Ig ha nid gseh, dass er e Kamera het derby gha. Aber i däm Fau scho. Souaff!» Sie schnappet Luft. «Oder vom Stähli? Dä het doch sys Wunderding der ganz Tag umegschleipft!»
«Barbara, bitte! Er isch e Löu, üse Stähli. Aber doch ke Verbrächer! Itze tuesch ihm unrächt, u zwar ghörig!»
«Ja, klar, sorry!»
«A dä Gwerder han ig no gar nid dänkt u ha ume gstudiert, ob der Täter, der Mörder, so fräch isch u Fotos verteilt», seit der Roth u hueschtet. «Aber ja, das macht Sinn, dass dä Gwerder derhinger steckt.»
«Ig wett nid wüsse, was dä Verbrächer kassiert für die Bilder. Di Boulevardpüffle wärde es nätts Sümmli zahle.»
«Ja, der Sourer het mer nüt wöue säge.»
«U mit so eim mache mir Gschäftli! Ig fasse es nid.»
«Ach, Babsi, mir hei grad nid so d Wahl, irgendwie.»
«Stimmt. Ig bi ja froh, dass das hesch chönne halbwägs härebiege. Stell der vor, di würde morn die Gschicht bringe u die Toti zeige – obwohl mir no nid emau wüsse, zu wäm das Meitschi ghört. Ig darf mir das gar nid vorstelle!»
«Ig hoffe, mir finge morn meh use. Übermorn bringe si ire Primör, ghoue oder gstoche.»
«Scho klar! Mir chöi quasi nume no bäte, dass mir vorhär im Stand sy, di Aaghörige vo däm Opfer usfindig z mache u se z informiere, bevor si das Eländ der Zytig müesse entnää. Ig bringe dä Gwerder eigehändig um!»
«Aba, Babsi, das lohnt sech nid. U das weisch ja du o säuber. Mach itze Fürabe, my Liebi!»
«Ja, han es im Sinn. Wird e wytere Schisstag morn. Guet Nacht, Sämi, gang du itze o hei!»
"Dählhölzli" Mundartkrimi vo der Bärner Rose,
Foug 10,
15. Juni 2025
Chuum isch d Sitzig fertig, verlaat d Barbara Fürscht d Kasärne am Waisehuusplatz. Sie wärweiset. Diräkt zum Institut? Logisch isch si gspannt wine Rägeschirm, was der Bigler so Gheimnisvolls gfunge het, dass er das ire nid am Telefon het chönne säge. Aber angerersyts gruuset es ire dervo, wyteri Stunge mit irem rebellierende Mage z verbringe. Es Süppli, däicht si, es Süppli tät ire vilech itze guet. Un ob si itze e Halbstung früecher oder speter a der Büelstrass ytrifft, spilt öppe ke gar so grossi Rolle nach däm truurige Tag.
Si schilet der Polo aa – laat ne aber la staa u stabet quer dür ds Zäntrum, ueche a Bäreplatz. U chehrt im Traditionshuus Gfeller y. Allerdings nimmt si ke Suppe. Sondern e Bitz Chäschueche unes Salätli derzue. Sie putzt das Züg innerhalb vo paar Minute furt, schüttet gnue Wasser nache, zahlt u steit ume uf. Vo si uf e Bäreplatz usetschalpet, het si ds Gfüu, si syg e nöie Mönsch. So beschwingt wi si isch, entscheidet si, z Fuess zum Institut z gaa. Via Bahnhof ueche uf d Schanze, verby a der Uni. U när d Länggass uf bis zum Büelplatzareal. Scho vo wytem cha si das längzognige, gwyssgete Gebäude gseh. Ds Rych vom Rumpustilzli u sym Team. D Kriminalere isch scho mängisch dobe gsy – u glych het si jedes Mal ume es kurligs Gfüu, we si vor däm Gebäude steit. Meh als 400 Lyche wärde da pro Jahr vo de Rächtsmediziner im Uftrag vo der Polizei u der Justiz ungersuecht. Meh als 400 Lyche bringe di Fachlüt es letschts Mal zum Rede. Gäng denn, wenn e usserordentliche Todesfall vorligt u me mit auem muess rächne – nume nid mitere natürliche Todesursach.
U jedes Mau, wenn d Fürscht vor däm Huus steit, stöö ire d Häärli im Äcke uf. Warum weiss si nid so rächt, d Kollege bhoupte, me gwöhn sech a dä Aablick vo Lyche. U vor auem a dä süesslech Gruch. Aber das het si bis itze eifach nid härebrunge. U d Tatsach, dass si irer Plän, gly eis aus Mueter u Husfrou es rueigs Läbe z füere, het verworfe, macht d Sach nid besser. Späteschtens denn, wo der Joachim het d Houe putzt u ab isch, isch o iri Zuekunftsplanig chli bachab. Auso steit ire im schlimmste Fall es Läbe als Karrierefrou bevor. Obschon si das doch eigentlich gar nid wett. Item. Hilft aues nüt. Si ziet a der Houpttür u geit ine u landet gly druf im innere Zirku vo Rumpustilzlis Rych. Der Bigler lüpft ruckartig der Chopf, won er d Tür ghört. Näbe ihm steit e Präparator u luegt stumm uf die jungi Frou, wo der Name IRM-Nr.07-7309-BEW gfasset het. Der Bigler isch grad dranne, der Körper anere «üssere Besichtigung» z ungerzieh. Er notiert d Grössi, der Zuestang u d Beschaffeheit vo der Hut, vo de Nägu u vo de Haar, markiert Verletzige u Narbe vo däm schöne Meitschi, wo blutt vor dene zwe Manne ligt. De nimmt der Bigler ds Gebiss vo der Tote unger d Lupe. Bevor der Präparator ire ändlech e Chiferbinde cha aalege. So, dass ds Opfer am Ändi im Idealfall es gschlossnigs Muu het. Schliesslich geit me dervo us, dass sech gly öpper mäudet u das junge Gschöpf vermisst. Eltere, wo ires Ching nümme chöi erreiche. U de, we di de chöme, söu es so schön wie nume müglech usgseh.
Der Bigler seit kes Wort. D Fürscht u der Präparator o nid. Gly wärde di beide Fachlüt di Frou ufschnyde. Miteme grade Schnitt vom Hals abe bis fasch zum Schambei. So mache es d Europäer i der Regu. D Amerikaner aber, die setze ds Mässer binere Obduktion angers aa – sie tüe Toti, wo müesse ungersuecht wärde, miteme V- oder Y-Schnitt uf.
Schön gseht beides nid us, schiesst es er Fürscht düre Chopf, un es Bitzli Chäschueche chunnt fräch cho der Hals chutzele. Eis Organ nach em angere chunnt de unger d Lupe, de ds Bluet, der Urin, der Mageinhalt, d Chnoche. Aus, aber würklech aus, müesse di beide Manne akribisch genau aaluege u dokumentiere. U ersch denn darf der Präparator di Toti ume zuenääje u so schön wie müglech parat mache für i d Chüelbox. Ersch de, wenn aus abgschlosse isch, cha die Toti für d Bestattig freigää wärde.
D Probe vo all däm Gwäb u de Sekret chöme i ds Labor. U das cha mängisch Stunge, we nid sogar Tage gaa, bis alli Resultat vorlige. Hie i der Rächtsmedizin hocke die wahre Detektive, wenn es drum geit, e usserordentliche Todesfall ufzkläre, dänkt d Kriminalere. Mir wäre nume Stümper ohni d Rächtsmedizin!
«Tröimisch!», seit der Bigler unvermittlet. Aber si erchlüpft nid, si isch ja sehr wohl grad mit däm Fall beschäftiget gsy. Si lächlet drum u seit chli ufmüpfig: «Auso, was git es, dass du mi äxtra i dys Toterych bstellsch?»
«Was wosch ghöre?», güselet der Bigler zrugg u hopset ume Seziertisch ume.
«Am liebschte wär mir, wenn du unger irne Negu bruchbars DNA-Material hättisch gfunge!»
«Pah, da mach der mal nid z vil Hoffnig! Bis itze han ig gar nüt Settigs entdeckt.»
«Aha. Schad! Was de?»
Der Bigler macht e chlyneri Kunschtpouse, chratzet sech mau ume i de Haar, steit vo eim Fuess uf en anger. Er weiss, dass er d Barbara Fürscht so chli cha us de Resärve locke. Um nid z säge, seye es bitzeli cha provoziere. Der Präparator, wo bis itze ke Mux gmacht het, luegt d Fürscht aa u grinset. «Ach, üse Herr Profässer, er chan es ume einisch nid la sy!»
Ds Rumpustilzli nimmt no eis es Gümpli u steit itze ume uf der angere Syte vom Tisch. «Auso guet. Erschtens het das Frölein e zünftige Tätsch uf e Chopf kassiert. Ig nime aa, e Fuschtschlag. Ig tippe, dass d Täterschaft ds Opfer so het usser Gfächt gsetzt, bevor es sich hätti chönne wehre.»
Er geit ume uf di anger Syte. U beachtet die zwöi angere offebar grad nümm. Fasch win er mit sech sälber tät rede, brümelet er: «När isch si erdrosslet worde. Aber das isch für e Momänt gar nid wichtig!»
«Sondern?»
«Sondern was? Was wichtig isch? Das chan ersch d Obduktion säge.»
«He, hallo, was söu das itze?» D Kriminalere muess sech grad ghörig zämerysse. Für di Nonsens-Informatione het si i d Länggyge ueche müesse jufle!
Der Bigler schmunzlet, ziet eine vo syne Häntsche ab u gryft nacheme Plastikseckli, wo näb em Seziertisch ufeme Korpus ligt. «Da! Was haltisch dervo?»
D Barbara Fürscht packt d Schutzhülle u gseht, dass drinne e Zedu ligt. E Fötzu, vilech vier mal vier Santimeter gross. Ghüselets Papier, öppe useme Schueuheft. Ds Papierli isch chli verworget, het Spure, als hätt mes zämegleit gha un itze ume ufgfaltet. Mit roter Farb steit druffe: «14.8.!» Vo Hang gschribe, miteme Filzer auä.
D Barbara Fürscht luegt ds Rumpustilzli fragend aa, hudlet der Chopf: «Was isch das? Wo hesch das här?»
«Es isch im Schue vo der Tote gsy. Auso i däm einte, wo si no het anne gha. Ig gaa nid dervo us, dass das Meitschi miteme Zedeli im Schue isch ga jogge.»
«Du meinsch, du dänkisch, du geisch dervo us…», stiglet d Fürscht.
«Ja, ig gaa dervo us, dass dä Zedu d Handschrift vom Täter treit.»
«Aber de, aber de würd…» Si fingt di richtige Wort nid. U kapituliert.
Der Profässer Bigler nickt u seit ärnscht u für syner Verhältnis ganz rueig: «Ja, ig befürchte, dass üs da eine es chlyses Rätsu – oder zmingscht e makaberi Gruessbotschaft – het hingerlaa.»
"Dählhölzli" Mundartkrimi vo der Bärner Rose,
Foug 9,
14. Juni 2025
Er isch enttüscht. U zwar ghörig. Un er chan es no gäng nid fasse, dass si so gleitig gfunge worde isch. Er het es so fescht gnosse, mit sym Wüsse alleini z sy! U itze isch scho aues verby.
Di ganz Nacht isch er wach gläge uf sym Bett u het probiert, das Bild, won er sech vor em Wäggaa het probiert yzpräge, ume vor sys geischtige Oug z hole. Er het ghoffet, dass er die überwältegendi Erregig, won er het gspürt gha, won er seye het packt, nomau chönnt abrüefe u gniesse. Aber es isch verfluecht. Scho won er ire d Fessle aagleit het, isch d Hitz us sym Körper gwiche u het anere schmärzende, schlaffe Lääri Platz gmacht. Un er hat Angscht übercho. Angscht, dass me ihn chönnt beobachte u überfüere. Di dummi Angscht isch o der Grund gsy, warum er sys Kunschtwärch nid so het chönne fertig mache, win er sich das i Gedanke vorhär unzählegi Mal het usgmale u vorgstellt gha. O ds Mässer het er vergäbe derby gha Er het der Körper nid chönne verziere, so, win er das gärn gmacht hätt, er het nid syner gheime Botschafte u Zeiche chönne hingerlaa. Er het es eifach nid fertigbrunge. Un itze schämt er sech für das.
Schäme? Er überleit. Nei, das isch nid Scham, dänkt er, das isch Wuet, nüt als Wuet u vor allem ganz grosse Hass. Hass uf d Polizei, weu die sys unvolländete Kunschtwärch scho zerstört het. U ganz vil Hass u sys Opfer. Hass uf aui Froue. Hass uf das Meitschi. Warum nume het das Lueder ihn so müesse aaluege! Warum het si nicht eifach lyseli u chlaglos chönne stärbe? Warum nume het si irer Ouge so ufgrisse u ihn ono so aagstarrt, wo si scho tot isch gsy! Wär si rueig blibe, chlaglos un still lydend, de hätti er es viu besser chönne gniesse. Aber eso! Er het sech usgmale gha, wi das Gschöpf de vor ihm würd lige, es Hüfeli Eländ, ungerworfe. U win es schlafends Chingli. De hätti er sech starch u mächtig gfüut. Aber nei, nei, di offete, aachlagende Ouge hei aues kaputt gmacht.
Ds nächschte Mal, ds nächschte Mal wird aues besser, grummlets i sym Schädu. Ds nächschte Mal? Wird es das gää? Ja, bestimmt, seit e Stimm i ihm. Und aus würd sys Innere vomene Frömde gstüüret, lüpft er unwillkürlich ungerem Tisch sy rächti Hang, streckt drei Finger i d Luft u brümelet: «Jawoll, ig schwöre!»
Itze geit es ihm grad chli besser. So guet sogar, dass er no eis a die letschte Stunde cha zrugg däiche. Ändlos längi Stunge, wo ihm wines halbs Läbe vorchöme. U glych sy si wines billig Füürwärch verpuffet, ohni, dass er sech no einisch chönnt dranne ergötze. Nei, nachhaltig isch di Tat nid gsy. Es muess besser wärde!
Di ganz Nacht het er dermit verbrunge, aus zäme gäng u gäng ume in Erinnerig z rüefe. Er het kämpft, dass er nid ygschlafe isch. Ersch am Morge het er der Schlaf wöue zu sech ylade. Aber de het es ihn use tribe, use us em Bett, furt vo daheim, häre zum Dählhölzli. Er het sy Platz wöue ga ufsueche. Am Morge sy scho vil Lüt ungerwägs dert. Er isch sech sicher gsy, dass er unger all dene Mönsche uf ke Fall tät uffalle. Aber uf halben Wäg het ihn der Muet verlaa, er het umgchehrt, isch uf e Bügu. Widerwillig. Aber er isch gange. U het am Mittag e nöie Aalouf gnoo. U de het er all die Lüt gseh, die Absperrige, di läschtige Polizeifahrzüg. Panik het ihn ergriffe. Was, wenn die mit Hüng am Sueche sy, het sys Hirni glärmet. Was, wenn di Hüng mi schmöcke? Un er isch überstürzt ume ab. U het ghoffet, dass er niemerem ufgfalle isch. Ja, er muess besser wärde!
Er hätti so gärn gwüsst, was us ire worden isch. Er weiss es nid, er chan es nume vermuete. Dass sie nümme a sym Plätzi ligt, dass die böse Lüt vo der Polizei sys Wärch hei zerstört, kaputt gmacht, bevor er es het chönne vollände.
Un itze hocket er i der ungere Altstadt amene Tischli vomene chlyne Strassegaffee. Um ihn ume stoosse Lüt Ässbars iche u plappere derzue, er aber het nume es Glas Wasser bstellt. Meh vertreit er nid. Meh wott er o nid zahle. Der Chäuner, wahrschinlech en Usländer, dänkt er abschetzig, het ihn bös aagluegt während syre Bstellig, het hässig ds Bsteck, wo scho parat isch gsy uf em Tischli, wägputzt. Was kümmeret es ihn! Er het z rächt, nume es Wasser z konsumiere un e Platz z bsetze. Wär no schöner, wenn ihm e Usländer das chönnt verbiete! Er luegt de Busse nache, wo obsi u nidsi fahre, studiert d Lüt, wo i Gruppe oder z zweit stadtabwärts schländere u schnädere. Studiert d Einzelpersone, wo ohni Gfüusregig a sym Tischli verby hetze. Niemer beachtet ihn. Warum o? Si wüsse ja nüt, si hei doch alli gar ke Ahnig. Er scho. Er reckt i sy Hosesack u fingerlet d Schnuer, die wunderschöni, roti Boueleschnuer, wo vor 24 Stung no als Schuebändu isch i de Joggingschue ygfädlet gsy. Er laat das Erinnerigsstück la dür syner Finger gleite. U jedesmau tschuderet es ihn. Aber nume liecht. Vil z liecht! U drum hoffet er, dass es daheim de besser wird. Der Schue vo der Tote het er im Chleiderschaft versteckt. Er wott ihn de mit unger d Dechi nää. Un es nomau probiere z gniesse. Wär weiss!
Er lächlet. Vilech isch ja aus zäme gar nid so übu gloffe! Un er isch itze ganz sicher, dass sech sy Stimmig im Verlouf vom Aabe u vo der Nacht no wird steigere. Er isch er Polizei um Naselängene vorus! U drum brönnt er druf, seye z gseh, seye chönne z beobachte, z luege, was sech i irem schöne Gsicht abspilt nach däm Tag. Schliesslich weiss er scho lenger, wo si wohnt. U drum wird er seye ufsueche u so lang dür irer Fäischter starre, bis kes Liechtli meh e Blick erloubt. E Blick uf syni Kommissarin Fürscht!
"Dählhölzli" Mundartkrimi vo der Bärner Rose,
Foug 8,
11. Juni 2025
D Sitzig faat mit ordeli Verspätig aa. Offebar, so geit es er Barbara Fürscht düre Chopf, wo si zueluegt, wi d Kollege, namentlich vo der Stadtpolizei, wo ja im beschte Fall nume müesste vo eim Stock i anger loufe, imene Schnäggetämpo im Sitzigszimmer ytrudle. Nume der Staatsawalt Louber isch no vor ire dert gsy. Angers wär es ja o gar nid müglech.
Churz druf chunnt der Ungersuechigsrichter Lopez. D Barbara Fürscht het innerlech scho im Wald ufgatmet, wo si realisiert het, dass es ihn preicht het, i däm Fall mitzschaffe. Er isch e gäbige Kärli, pragmatisch, klar u ke Lyribänz. Derzue gseht er no souguet us mit syne schwarze Ouge u em schwarze Bürschteschnitt.
Chli speter stosse o di beide Pressesprächer vo der Stadtpolizei derzue. Der Chef, der Samuel Roth. U der Nöiling Simon Vetter, wo vorhär als Journalischt gwürkt het u der Polizei als ufsässige Kärli mängisch o ghörig uf e Wecker gangen isch.
Der Rächtsmediziner Bigler chunnt nid säuber – er schickt sy Mitarbeiter, der Urs Ruch. Der Kadi vo der Stadtpolizei, der Reto Schwaller, het sech äbefalls abgmäldet u schickt syni Sekretärin Nora Caduff, wo o als Protokollfüerere dert hocket. Us de ungerschidleche Ermittligsteams vo der Stadtpolizei u der Kantonspolizei nää schliesslech der Hofer, der Sutter u der Wittwer Platz. Derzue natürlech der Egger, der Stähli u der Gerber als Chef vo der Spuresicherig. Es isch also es zimlechs Rösslispil, wo itze ume gross, oval Sitzigstisch hocket. D Fürscht, irersyts ja äbe d Steevou vom Gasser u drum Vorsitzendi vo dä Gremium, hocket nid öppe obe am Tisch, sondern irgendwo i der Mitti. Nid ganz freiwillig – der Louber het sich der «Vorsitz» a der Stirnsyte scho gschnappet gha, wo si e halbi Minute vor de Föife isch i ds Sitzigszimmer cho – bewaffnet miteme Cola usem Outomat. Weu ire ghörig chötzerig isch.
Wo am Viertuab ändlech alli ygrangget sy, gspürt d Fürscht, wi d Ougepaar erwartigvoll uf irem schwarze T-Shirt chläbe. U mit Erstuune nimmt si zur Kenntnis, dass si viu rueiger isch als erwartet. Nachdäm si gfüut fasch der ganz Tag versouet het mit irem Uftritt im Wald, isch si itze froh, dass si zu irer trochene Seriosität zruggfingt. U dass das so blybt, ergryft si sofort ds Wort du fasst mit präzise Sätz zäme, wi d Sachlag usgseht. Es ich muxmüselistill. Aber o das tüscht nid über d Ernüechterig hinwäg, dass me nüt het. Nid emau e Vermissti. U genau dä Umstang wird de im Aaschluss ou usgibig diskutiert.
«Müesst me itze grad es Foto vo der Tote usegää?», fragt der Roth vo der Pressestell u schüttlet der Chopf, als wett er sich di Frag eifach grad sälber beantworte. Er ärntet diversi halbbatzegi Nicke, diversi Chopfschüttle. Es würkt grad eso, aus hätti niemer Interässe dranne, d Öffentlichkeit ufzschüüche. Der jung Simon Vetter aber seit: «Eine vo Tele Bärn het aaglüte, er het ghöre säge, dass mer e Lych heige im Wald.»
«Aha, ghöre säge!», pfuuret der Stähli dry. «Säg nume, sicher e ehemalige Kolleg vo dir, oder?»
«Was wettisch dermit säge?», fragt der Vetter u luegt der Stähli einersyts verdatteret, aber o giftig aa.
«Ig hoffe, du weisch, uf welere Syte du itze steisch!», seit der Stähli wichtig u grinset völlig deplatziert i d Rundi.»
«Brünu. Pass uf!» D Wort vom Roth pfyfe wi Giftpfyle quer übere Tisch.
«Ig gloube nid, dass mir das itze müesse diskutiere», chunnt ihm der UR Lopez entgäge. «Simon, was het dä Journalischt konkret wöue?»
«Ja, äbe, er het öppis ghört, geit aber aktuell gloub dervo us, dass es sich umne Sälbstmord handlet. U de gryft der Ehrekodex vo der Schurnizunft. Un es wird nüt gmacht.»
«Ehrekodex! Usgrächnet i dere Zunft!», blaffet der Stähli dry.
Me übergeit sys Votum u chunnt zum Schluss, dass me ersch am nächschte Morge wott informiere u di Toti zeige – we bis denn niemer e passendi Vermisstmäldig ufgäb.
«Süsch het niemer aaglüte?», fragt der Egger itze.
«Nei, es isch rueig.»
«Okey, u was wei mir itze?»
«Ig ha öich myni Meinig gseit», seit der Roth nomau, dasmau mit Nachdruck. «Abwarte bis morn. Ig bi fasch sicher, dass gly er Vermisstmäldig ygeit irgendwo ufeme Poschte.»
«Du schüchsch doch nid öppe der Ufwand?» Scho ume isch es der Stähli, wo sy Sänf nomau muess abgää.
«Stähli, es längt!» D Barbara Fürscht muess grad ufpasse wine Häftlimacher, dass ire di Sach, wo doch rächt guet het aagfange, nid doch no entgleitet.
«Scho guet, Scheffin», seit der Roth. «Ig wirde mit mym Lieblingskolleg scho fertig! U ig fröiie mi, dass mir mit em Stähli e Kolleg im Korps hei, wo ke Ufwand schüücht u üs drum ab sofort 24 Stung am Tag zur Verfüegig steit!»
«Fertig!» Der Louber chnätet syner grobe Finger u streckt der Rügge. «Ke Chindergarte, verstange! Ha das gloub scho mau gseit oder ghört vo öpperem hüt Mittag, gloub! Mir warte bis morn. We dä Fernsehheini öppis hätti, de hätti er sicher no meh nachegfragt.»
«Ig schla vor, dass mir sicher am Sibni d Nachrichte luege uf Tele Bärn un itze es Notfall-Szenario mit ere Mitteilig vorbereite. Wenn es rueig blybt, umso besser.» D Barbara Fürscht luegt id Rundi u nimmt zur Kenntnis, dass irer Wort guet würke.
«Gueti Idee, Barbie», seit der Roth. «Ig verfasse es hübsches Tegschtli für di, Liebi!»
Si lächlet. Kem angere – ussert irem Ex Joachim – het si jemals es «Barbie» düreglaa. Bym Roth isch es chlyne angers. Er isch es Schlitzohr, o chli o Filou. Aber uf di anger Syte. So offesichtlech schwul, dass er ire jede Kosename dörft säge.
«Was isch eigentlich bym Bigler usecho?», fragt si schliesslich u luegt sy Mitarbeiter aa.
«Sorry, es isch ihm öppis derzwüsche cho, er het itze auä ersch z grächtem chönne aafaa», überchunnt si zur Antwort.
«Okeeeey», seit si längzoge u chli aagsüürelet u luegt uf d Uhr. Churz vor de Sächse. U ufem Tisch vor ire knurrt i däm Momänt ires Handy. Der Bigler isch am Draht: «Chumm, we fertig bisch mit der Sitzig! Ig ha da öppis gfunge!», schnuufet er, u si cha sys Zable am angere Ändi regurichtig gspüre. Bevor si cha nachefrage, ghört si scho nume no der Summton.
"Dählhölzli" Mundartkrimi vo der Bärner Rose,
Foug 7,
8. Juni 2025
Drei Stung speter hocket si imene Büro vo der Stadtpolizei. Si het dert grad es paar Stung Gaschträcht, weu me speter o dert wott e erschti Sitzig abhalte. D Zämearbeit zwüsche dene beide Korps isch nid gäng so gäbig gange win es i letschter Zyt grad der Fall isch. Si schrybt das zumene grosse Teil em Gasser zue, wo mit syre usglychende Art weni Aalass für Stürmerei git. Stryt um Wichtigkeit u Zueständigkeit sy no vor paar Jahr a der Tagesornig gsy.
Henu. Si het ires Outo by der Kasärne vo der Stadtpolizei parkiert u isch när rasch quer ubere Waisehuusplatz i d Beckerei Glatz öppis Ässbars ga choufe. U so chätschet si itze zimli luschtlos amene Salamisandwich. Schliesslich isch es scho nach de Vieri – u syt em Morge het si usser Gaffee u Sigarette no nüt konsumiert. Der Mage ruuret drum afe zimli lut u aggressiv.
Bevor si allerdings i ds Büro i der Stadt gfahre isch, isch si rasch uf Wabere i d Wohnig ga chehre u het sech angers aagleit: Schwarzi Jeans, schwarzes T-Shirt u schwarzi statt roti Pumps. Fantasielos, aber unverfänglich. Nach däm Uftritt am Mittag im Wald, wo si im Nachhinein o sälber als pynlechi Schlamperei aaluegt, muess si mit öppis Dezäntem Gägestür gää! Wenigschtens het si sech am Sunntig d Bei u d Achsle rasiert gha, süsch wär es no schrecklicher gsy. U ja, itze wird si grad chli rot, si het sech ds erschte Mal im Läbe o irer Schamhaar abrasiert am Sunntig. So useme Luun use. Si isch ja nid diräkt verchlemmt, u glych het si de grad z Gfüu gha, si heig itze e Wahnsinnstat begange. Aber di Aaglägegheit isch gwöhnigsbedürftig! Das het si scho gly eis gmerkt. Es düecht seye bi jedem Schritt, d Ungerhose chläbe ire a de delikatischte Stelle aa u me chönn vo usse gseh, was Gattigs. No einisch wird si rot – eifach, weu sie a dä grouehaft Schwärtschlücker Gwerder däicht, wo seye dermasse fräch u höhnisch het gmuschteret. We dä das gseh het, schiesst es ire itze abermals düre Chopf! O we si weiss, wi unrealistisch das isch.
Dass o d Kollege blöd gluegt hei, weiss si. Aber mit Usnahm vo Stähli hei si diplomatisch wäggluegt u si sy aaständig gnue gsy, eifach d Chlappe z halte u ire «Freizytlook» nid z kommentiere. Der Stähli aber, dä Lou, het mit syre Kamera unzählegi Mal uf seye zoomt u mit syre Täfeli-Fahne öppis vo «das muess me er Nachwält erhalte» glyret. Arschloch!
Si leit ds aabissnige Sandwich uf d Syte u chramet imene zweite Papierseckli u grüblet dert e Vanillering füre. Z fettig, z süess, z vil Kalorie, reklamiert e inneri Stimm, wo wahrschynlech vore Personewaag gstüüret wird. Aber das hingäge isch ire itze grad zimli schysseglych. We ire itze öppis hiuft, de Süesses!
Si ligt zrugg im Bürostueu u wauppelet chli mit der Lähne. Si überleit, ob sie em Gasser Pesche wöu aalüte. Aber im letschte Momänt chunnt d Notbräms zum Ysatz: «Dä het itze am Tag vor der grosse Ungersuechig auä angeri Sorge», brümelet si u bysst ume i ire Vanillering. Er wär im Stang u wurd der Termin im Spital absäge u i ds Büro cho – u das darf uf gar ke Fall passiere, itze, won er ändlech het ygwilliget, sech ändlech genauer la z ungersueche. Nei, das cha si nid mache, das wär eifach nume egoistisch. U unprofessionell derzue. U si ma grad nid dra dänke, wi der Stähli sech wurd ufpluschtere, wenn er schmöckti, dass si ohni Gasser genau nüt uf d Reihe bringt.
Nei, das Problem brucht si nid. Si het süsch scho gnue! E jungi, unbekannti, erdrossleti Frou. Gfesslet mit härkömmleche Strouschnüer. E Joggerin, wo offebar vo niemerem vermisst wird. Es schöns Modi, wo me eine vo de Loufschue gchlauet het. Derzue e gruusige Typ wo bhouptet, sy Dogge heig das Opfer zuefällig erschnüfflet. Nid unmüglech. Aber glych! Was fählt, si Spure, bruchbari Spure. D Kollege vo der Spuresicherig hei nume mitleidig dr Chopf gschüttlet, wo si vor em Heigaa no rasch isch ga nachefrage. Nüt, gar nüt het dä Täter la lige. Oder falls doch, de het ds Gwitter fynsüberlech aus furtputzt.
U d Struhschnüer? Si überleit rasch, wär settige chönnt ha u bricht das Dürlüchte vom Hirni subito ab, wo si tschegget, dass jedi u jede problemlos settegi chönnt i d Finger übercho. Es paar Chüngeli daheim, es Bäueli Struh oder Höi gchouft – u scho ghört me zum potentielle Täterkreis! Der Muet verlaat se grad no einisch. Si worgget der letscht Byss vo ihrem Vanillering ache u luegt u d Uhr. Lang het si nümme Zyt, am Föifi wott me zämehocke. Si hoffet ganz fescht, dass d Kollege vo der Stadtpolizei, wo im Tierpark Lüt hei wöue sueche, wo öppis chönnte beobachtet ha, sy fündig worde. Oder dass der Bigler i der Zwüschezyt öppis usegfunge het, won er im Wald no nid het chönne säge. Dass er sensationelle Fund heig gmacht, wo d Sachlag veränderei. Oder dass ändlech öpper – u dert gseht si am meischte Chance – dass ändlech öpper es Meitschi, e jungi Frou als vermisst mäudet.
Si notiert es paar Frage u Bemerkige u Gedanke ufene Fötzu, wo si a däm frömde Schrybtisch fingt. Als erschts muess si e Sonderkommission bilde, jagt es ire düre Chopf. «Soko Dählhölzli». Ja, öppe so wird die de heisse. E Soko, eini, wo alli relevante Organisationseinheite vo der Kantonspolizei u der Stadtpolizei u der Justiz derzue ghöre. Settegi Sokos wärde öppe gäng bildet, we schwäri Straftate wi Tötigsdelikt müesse ufklärt wärde. Weu di Tat aber uf Stadtgebiet passiert isch, isch d Zämesetzig halt chli angersch als süsch bi der Kapo üblich.
Si nimmt ds aakätschete Sandwich u schiesst es i Chübu ungerem Pult. Si streckt sech chli, ziet ds Shirt i d Gredi u geit zum Korpus, um ume i irer Pumps z schlüüfe. Das isch o sone Aagwohnheit vo ire, eini, wo ire öppe schregi Blicke ybringt. D Tatsach, dass si im Büro viu barfiss desume louft. Aber lieber so als im eigete Schweiss z ertrinke; lieber so, als sogenannt «ladylike» - das fingt si sowieso total überbewärtet – ungerwägs z sy. «Was kümmeret mi d Etikette», grüblet si halblut u leit di Schue aber de glych äbe ume aa.
Si drääjt sech langsam u geit zum Fäischter. Ds einzige Fäischter, wo nes i däm Büro git. Drum brönnt o itze am Namitag Liecht. Das wär mir uf d Duur z deprimierend, däicht si. Aber es het halt sy Prys, we me imene historische Gebäude i der Innestadt residiert. Das ehemalige Waisehuus, wo itze d Stadtpolizei nutzt, isch dänkmalgschützt u ufwändig u originaltröi saniert. Weder inne no usse darf me i so Hüser vil verändere. Aber wenigschtens hei d Wäng schöni, warmi Farbe – im Gägesatz zu üsem Chlotz im Nordring, däicht d Barbara Fürscht. Aber wo si itze ganz zum Fäischter geit u useluegt, verflüge alli Gfüu vo allfälligem Nyd: Ires Notbüro git der Blick nid gäge vore, gäge Waisehuusplatz frei, nid gäge use zum Oppeheimbrunne, wo si allerdings nume schön fingt, wenn er es ungradsmau imene chalte Winter so richtig veryset sich. Nei, si luegt i Hingerhof, ufene Aasammlig vo Ysatzfahrzüg. U ufene Muur, wo d Kasärne uf dere Syte gäge d Ussewält abschirmt. E Muur, wo nach jedere Demo öppe ume es «Scheiss-Bullen» drufgsprayt wird. E Muur, wo o hie u da es paar Farbbüttle draflüge. So gseh het es d Kapo, wo im Nordring chli furt vom Schuss isch, besser. Di vo der Stadtpolizei sy nid nume geografisch i der Schussline, sondern o politisch, weu d Stadtpolizei muss für Ornig luege rund um d Rytthalle, zum Byspil. Gäng u gäng ume chunnt es uf der Schützematt oder i der Innestadt zu Scharmützu, zwüsche Gruppierige u der Polizei. Oder zwüsche Gruppierige vo Rächte u Lingge. U weu das so isch, chlage d Ladebsitzer i der Innestadt, reklamiere di Tourismusverantwortleche. U a allne Fronte wird Polizei gforderet u nachhär de grad sofort ume kritisiert, weu si z viu oder z weni gmacht heig. Ja, Stadtpolizei residiert zwar imene schöne alte Huus, aber tusche wett si nid!
Si geit zu der Tür, es isch e Minute vor de Föife. Di Problem, wo si da itze grad i Gedanke het düre gnoo, sy alli zweitrangig. Si hei e toti Frou. Un es geit drum, dass d «Scheiss Bulle» ire Mörder so schnäll wi müglech fasse. Nid meh u nid weniger. U si sött die Soko leite. We das nume guet usgeit, isch ds letschte, wo si däicht, bevor si zur Tür us u bi der nächschte ume yche geit.
"Dählhölzli" Mundartkrimi vo der Bärner Rose,
Foug 6, 7. Juni 2025
Zögerlich stoosst si es paar Zweigli uf d Syte, weu die ire d Sicht uf d Lych verwehre. Der Rächtsmediziner Bigler gruppet näbe der Tote, juckt de ume uf, geit ume i d Hocki, hudlet der Chopf, steit ume uf. Scho syt Jahre seit me ihm nume «Rumpustilzli», weu er weder gross no korpulänt non e Schlaftablette isch. Ganz ig Gägeteil, das guet 60jährige, gwirbige Manndli het i all dene Jahr no gäng nid glert, langsam z loufe oder sech langsam z bewege. Er zwirblet desume, chratzet sech i syne graue Haar, rümpft d Nase, chratzet sech a de Arme u cha der Chopf fasch wines Huuri extrem wyt uf d Syte ume drääje. U der Blick vom Bigler, dä erinneret d Barbara Fürscht o anes gfiderets Tierli. Er het eidütig e Sperberblick. Die markante Ougebraueböge löö syner grüene, grosse Ouge fasch e chli gfürchig usgseh. Er bedient öppe grad alli Klischee vomene zerströite Profässer. Aus das lehrt er tatsächlech a der Uni, wenn er nid grad anere Lych umeschnipslet, im Labor forschet oder uf der Theaterbüni steit. Der Bigler isch lydeschaftliche Hobbyschouspiler – u glych gäng erreichbar, u i der Regu eine vo de erschte, wo amene Tatort uftoucht. D Barbara Fürscht ma ihn sehr guet, u nid nume drum, weu er es Ass isch uf sym Gebiet. Em Rächtsmediziner entgeit nüt. Was gäng u gäng ume erstuunlech isch, we me gseht, win er gäng desume pfuuret u im Züg ume hüschteret. Derzue chunnt äbe ds Schouspil-Talänt. U nid für nüt spilt er i der Regu usgchochti Schlitzohre. Er muess sech dert nid gross verstelle. Er isch säuber eis. U beläse isch dä Maa, geit es er Fürscht grad ume einisch meh düre Chopf. Si het no nie e Maa troffe, wo dermasse vil Büecher gläse het. Nidmau ire Vater, wo doch o für seye sälber scho früecher es grosses Vorbild isch gsy i Sache Literatur Wahrschinlech drum het si o nach der Matur afe mau Germanistik afa studiere, gly aber abbroche, när Rächt probiert u o ume ghört, drum de i Chindergarte-Semer gwächslet u churzum eis, wo si das Patänt het im Sack gha, by der Polizei aagfange. U da isch si itze. U glych cha si o i dere Läbesphase nid eifach so amene Büecherlade verby loufe, ohni ga z schnöigge u z gänggele.Wo der Bigler, wo no gäng wines Gumpibäueli um das junge Opfer ume hopstet, seye merkt, lächlet er fründlech, nume, um e Sekunde später d Stirne scho ume z runzele. «Grüess di», seit er mit chyschteriger Stimm. «Weisch was, ig gloube, da isch e Wahnsinnige am Wärch gsy!»By dene Wort strycht er der Tote, wo mit gfesslete Häng u Füess uf der Syte ligt, hurti überne füechti Haarsträhne, wo ire i ds bleiche Gsicht hanget. Di jungi Frou isch, sowyt d Kriminalere das uf e erscht Blick cha beurteile, vollständig aagleit. Shirt u Jogginghose sy allerdings flädinass, was ja nid erstuunt nach dere Nacht. Aber de fallt er Fürscht uf, dass ds Opfer nume ei Schue anne het. «Wo isch der zweit Schue blibe?», fragt si drum. «Das wüssti ig o gärn», seit der Bigler u juckt ume uf. «Me het ne nid gfunge. Wahrschinlech het ne der Täter mitgno.»D Fürscht schüttlet unglöibig der Chopf. «Du geisch vomene Täter us?»«Das isch mi erscht Ydruck, ja.» Ume chratzet sech ds Rumpustilzli am Chopf. «Sobald ig di Frou im Institut ha chönne ungersueche, chan ig dir öppe meh säge.»«Ehm, du meinsch, auso, du chunnsch hüt no derzue?»«Ig probiere mys Beschte. U logisch weiss ig, dass es pressiert, so wi gäng», seit er imene chli ruuche Ton.«Wi guet du mi kennsch», lächlet d Fürscht. Aber sofort wycht das Lächle, wo ire es wyters Detail uffallt a der Lych: «Di Strieme am Hals?», seit si zögerlich. «D Kollege hei gseit, si syg erdrosslet worde?»«Vo däm chöi mir usgaa, ja. Aber ob das d Todesursach isch gsy, das chan ig dir o no nid säge. Uf e erscht Blick aber gseht es scho ganz eso us. Aber es bruucht de scho en aaständegi Sektion vo der Halsregion. U bi dene Liechtverhältnis chan ig zwenig guet erchenne, ob Punktbluetige vorlige i der Ougeregion, a de Muu- u Naseschlymhüt u am Trummufäll. Aues zäme Merkmal vom Tod dür ds Erdrossle. «Hm. We mir vo erdrossle usgöö. Chönnt de ds Tatwächrzüg mit dene Fessle identisch sy?»«Vilech. Aber di Strouschnüer da, die schyne mir uf Aahieb z dick», seit der Bigler u fingerlet itze ume a de Fessle vor der junge Frou ume. «Für mi isch es fasch wahrschynlecher, dass der Täter mit ere dünnere Schnuer het zuezoge, dass das Strangulationswärchzüg nid so grob gsy isch.»«Mord? Planet, vorbereitet?»«Ach, Frou Kommissarin», stöhnet der Bigler. «Ig bi Arzt, nid Jurischt. U scho gar nid Richter! Di müesse de mau beurteile, ob es hie um Totschlag, vorsätzlechi Tötig oder um Mord geit. Aber we mi Meinig wosch ghöre, de ja, da het sech eine ganz bewusst uf d Luur gleit u zuegschlage.»«Ja, das dänken ig o. Aber ig bi ke Kommissarin, Bigler, ig bin e hundskomuni Polizischtin, wo per Zuefall bym Dezernat Lyb u Läbe glandet isch.» Sie hudlet der Chopf u bohret wyter: «Si het Chleider anne. Dütet öppis drufhäre, dass me ire di Chleider het abzoge gha, u de ume …»«Du bisch eifach my Kommissarin, Frou Fürscht! Baschta! U du wettisch wüsse, ob das Opfer isch vergwaltiget worde? O das chan ig dir ersch speter säge, aber aktuell heisst mi Antwort: Nei!»Als ob ihm di Fragerei uf e Wecker gieng, hopset er scho ume uf di anger Syte vom Opfer. Das Mau grüblet er i eim vo syne Ohre, drääjt sech de öppe drümau im Kreis, rupft paar nassi Bletter vore Bueche, vermueset se i de Finger u schlängget se furt.D Barbara Fürscht luegt ihm zue, seit aber nüt. Si weiss ja, dass er eifach nid cha still sy. «Ke Angscht», seit der Bigler, aus würd er i ire Chopf chönne luege: D Spuresicherig isch düre hie, ig Zabli cha auso nüt versoue.»«Aues klar, Rumpustilzli», grinset d Fürscht.»«Undank und Hohn sind der Väter Lohn», konteret der Bigler. «Rymt sech sogar, hesch ghört.»«Also, ke Vergwaltigung?», probiert d Fürscht ds Trom vo vorhär ume ufznää.«Chuum!»«Wenigschtens öppis.» Si gseht, dass der Bigler scho ume i d Hocki isch u geit drum o, nächeret sech dere tote, junge Frou u luegt no einisch ganz genau aues aa. We di Strieme am Hald u di Fessle nid wäre, dänkt si, de chönnte me hoffe u meine, da schlafi eifach es Meitschi, wo vomene Räge isch überrascht worde. Aber d Realität gseht ganz angers us, u d Barbara Fürscht muess ufpasse, dass ire mittlerwyle suur Gaffee nid doch no obsi chunnt. «Ehm, du, eh, ig weiss nid wäge der Starri, aber chönntisch ire äch d Ouge no probiere z schliesse. Es gseht so, si sich so, es isch so…», stiglet si, wo si uf e zweit Blick gseht, dass ds Opfer offeti Ouge het.«Ja, doch, chan ig mache. Grässlich, gäu, dä Usdruck i irne Ouge», seit der Bigler u probiert sanft, d Lider zue z mache. Aber es glingt ihm nume halb. Er drückt o chli am Chifu ume u dütet u ds offete Muu vom Opfer. «Als würd si iri ganzi Panik u Angscht u ires elände Schicksal wöue useschreye. Da hilft de auä nume e ganz satt aagleiti Chiferbinde. Wenn überhoupt.»D Barbara Fürscht steit ume uf, putzt sech e Träne us de Ouge. «Danke, Bigler, danke.» Si macht e grosse Schritt zrugg.«Auso, äbe, d Kollege hei es dir auä scho gseit, si isch hie, genau hie töt worde. Geschter Abe. Um die Nüni, halbi Zäni vilech, churz bevor es isch losgange mit gwittere. Aber red no mit de Kollege vo der Spuresicherig.»«Bi scho ungerwägs», murmlet d Fürscht u pflotschet mit irne Huduschüeli dervo. Bi jedem Schritt wo si macht, gluntschet es unger de Fuesssohle u saftet es zwüsche irne Zeie ueche.«U gäu, Barbara, ig pressiere, versproche!», rüeft ire der Bigler no nache.
Insights und Anzeigen ansehen
"Dählhölzli" Mundart-Krimi vo der Bärner Rose, Foug 5, 4. Juni 2025
Foug 5
«Tschou, Brünu!», seit si u wycht e Schritt zrugg. Der Stähli, e grosse Liebhaber vo Fisherman's Friend het e ungloublech umwärfendi Fahne. Si het sech scho paarmal überleit, ob er mit dere starche War chli wett wettmache, dass optisch bi ihm nid grad der Hufe z hole isch. Aber das müesst itze eigentlich gar nid ires Problem sy. Der Stähli ghört, angers als si, der Stadtpolizei aa u isch dert im Dezernat für Stadtkriminaltiät beheimatet.
Meh ma si grad nid zu ihm säge, sy Uftritt isch ire e Spur z grosschotzig. Aber no vil meh närvt se, dass er wi gäng, we si ihm begägnet, sy nagunöii Digitalkamera, sys «Wunderding», win er bhouptet, i de Häng het u närvös uf allne mügleche Hebeli u Chnöpfli umedrückt. Am liebschte tät si ihn massregle, er isch erschtens nid Polizeifotograf u zweitens macht er mit däm Plagöörizüg gäng nume aui sturm. Ob es würklech hilft, d Sachlag i Griff z übercho, bezwyflet si nämlich. U das angäbleche Bewysmaterial isch de i der Regu o nid bruchbar, weu er i Sache Scherfi ystelle u Fokus no vil Luft nach obe hätti. Chunnt derzue, dass er o ständig Kollege – u no viu lieber Kolleginne – i Suecher nimmt u abliechtet. Öppis, wo nid nume seye närvt! Ire gruuset dervor, sech o itze, u wahrschynlech der ganz Tag, mit Stählis Marotte abzfinge, we si nid scho nach föif Minute Krach wott. Si schwygt u schlüüft win er itze ungerem Absperrbang düre u louft ihm dürnes schmals Wägli, wo nid vil meh isch als e Wiudwächsu, nache. Stähli stolziert vorus, knipst links, knipst rächts. U macht vor allem e wichtige Gring.
Si muss grad feiechli luege, dass si ihm nachemaa, u si fragt sech grad, warum grad usgrächnet dä Kollege offebar sogenannt multitaskingfähig isch. Das isch doch ender en Eigeschaft, wo me de Frou zueschribt. Aber dä cha über die nasse Würze jufle ohni z stogle u derzue no fotografiere. Si het gnue z tüe mit z Bode luege. Guet, si het o nid grad di beschte Schue anne, das merkt si ersch itze. Sone Art Sandalette mit dünne Riemli. Imene schöne Rot. Das isch sones Marggezeiche vo ire. Roti Schue. Sie het mehreri Modäll i däm Farbton. U das zeichnet si i irem Umfäld äbe scho fasch e chli us.
Das schmale Wägli teilt der Wald i zwo Helftine. Das isch z erschte, wo er Kriminalere Fürscht itze zum nahende Tatort uffallt. Rächts isch der Forscht feischter, weu eis Fichterüebli am angere anne steit u kes Liecht z Bode chunnt, wo angerem Grüenzüg täti ds Wachse ermügleche. Uf em Bode lige nume bruni Chrisnadle. Linggs hingäge gseht si üppige, usgliechtete Plenterwald mit Chrut-u Struuchschichte i allne Höchine, derzue e Mix us chlyne u grosse Nadu- u Loubböim. Lehrbuechmässig! Di nasse Bletter vo Storcheschnäbu, Toubnessle, Chirbele u Brammerdörn u angerem Gjät hange töif i ds Wägli use u netze Schue u Bei u Hosegschlötter, falls vorhande. Bym Wort Gjät muess si grad hurti a Père däiche. Dä würd ire e Predigt ha, wenn sie vor ihm Storcheschnäbu u so Chrut als Gjät würd bezeichne.
Item. Es Ideals Versteck fürne Täter, schiesst es er Fürscht itze düre Chopf. U scho nume di paar Sekunde Unufmerksamkeit choschte seye schier ds Glychgwicht. Im letschte Momänt cha si der drohend Chöpfler i ds Ungerholz no uffaa. «Gopferdeli! Verdammt!», fluecht si, streckt sech u hetzt ume am Stähli nache, wo offebar gar nid het gmerkt, dass si bimene Haar gfloge wär. U vilech het er es o eifach ignoriert. Si weiss, dass me i beidne Korps weiss, dass si mängisch z viu Chraftusdrück uf de Lippe het. U me wungeret sech sehr über dä Zuestang. Schliesslich kenne di meischte vo de Kollege no ire Vater. Dass dä ke Flegu isch, wüsse öppe aui. Warum u wohär si di grobi Sprach het, weiss si eigentlich säuber nid. Henu, das hingäge spiut itze öppe o grad ke Rolle. Si geht itze, wines guets Dotze Lüt im Wald ungerwägs sy, es paar stöö nume ume u rede zäme, angeri, settig i wysse Schutzoveralls, schnaagge oder grüppele u güfere mit allergattig Wärchzüg, wo ender ine Operationssaal als i Wald ghörti, uf em Bode desume.
D Barbara Fürscht erspäht o scho der Staatsawalt Louber, e Närvesaagi, wo sech mit sym Verhalte by der Polizei kener Fründe macht, weu er meint, er müess gäng als erschte uf Platz umelyre u alli mit tuusig Frage närve. O der Ungersuechigsrichter Lopez isch vor Ort u der Rächtsmediziner Bigler chüschelet em Stähli öppis zue. Dä nickt wichtig u befiehlt er Fürscht, ob wohl dä ire genau nüt z befähle hätti: «Es wird Zyt, dass du dir di Lych aaluegsch. Ewig chöi mer di nümm hie la lige! Nume weu du z spät chunnsch!»
«Sorry, aber we me mi nid informiert, chan ig o nid schmöcke, dass ig hie sött zur Lycheschou cho», wäffelet si.
«Du wohnisch doch z Wabere. Da sött es ja nid ewig gaa, bis da bisch», konteret Stähli.
D Fürscht hässelet zrugg: «Ha frei, de hocken ig nid ir Wohnig u warte, bis mer öpper aalütet!»
«Mir hei di mit em Pager avisiert!»
«Ja, verdammt! Glych ke Grund, amene freie Tag i der Wohnig z hocke.»
«Aba, dir zwöi», seit der Rächtsmediziner Bigler ändlech. «Was söu dä Chindergarte!»
D Fürscht schlückt läär, weu si weiss, dass der alt Arzt rächt het. Aber wo seye der Stähli de ono am Arm packt, zum se ganz offesichtlech i d Schranke u ufe richtig Wäg z wyse, überleit si grad no einisch, e Salve usezlaa, verchlemmts de aber u laat drum nume ds Chopfchino aa. Klar, der Stähli suecht nid nume der ultimativ Karrieresprung. Sondern o chrampfhaft e Frou. U auä gloubt er, dass me mit Silberrüggegebaare am meischte Erfolg het. Itze muess si scho bau ume lache. Sone Idiot, was bildet dä sech y! U mit über Vierzgi sött er de öppe o gmerkt ha, dass das vilech doch nid di richtig Strategie isch.
Si laat ne drum la staa u geit itze vorus, uf der Suechi nach em junge Kolleg Egger, wo no nid vor allzu langer Zyt zur Kapo gstosse isch. Das nachdäm er schynts sogar z Ängland gstudiert heig.
Guet müglech, dass o dä jung Bursch Ambitione zum Ufstyge het, aber im Gägesatz zum Stähli wär der Egger kompetänt u eigentlich wär si fasch froh, wenn er im schlimmschte Fall ds Zepter de eis würd übernää.
Ändlech gseht si ihn. U si cha erkenne, dass er sech mit eme Frömde ungerhaltet. Mit eim, wo si no nie het gseh. Kene vo der Polizei, o nid eine in Zivil. Dä Frömd würkt mi syne Muskle un em kahlgschorene Chopf nid grad vertrouenswüridg u sympathisch. Glych geit si uf di beide Manne zue, flüschteret es «Hallo, Björn.» u seit lüter: «Guete Tag, my Name isch Fürscht, ig bi di stellverträtendi Dezernats-Chefin.» Meh chunnt ire grad nid i Sinn.
Der Frömd luegt seye kritisch aa. Er het öppis Bedrohlichs an sech, isch wäsentlech jünger als vo wytem aagno, vilech i irem Alter. Er treit es ängs, schwarzes Froueschlegerhemli, wo düretatöwierti Schultere u Arme prysgit. Am Hosegurt plampe e ganzi Schwetti Schlüssubünd, derzue es Funkgrät u zwöi nöii 2110-Nokia-Telefon, wo ersch grad si früsch i Handu cho.
Komische Kärli, geit es er Kriminalere düre Chopf. Er het so chli öppis vomene Schousteller, emene Schwärtschlücker, wo irgendwo zwüsche zwöine Hundsverlochete oder zwene Herbschtmärit isch em Tüfu ab em Chare gheit.
Si suecht drum grad hurti der Blick vom Egger. Aber bevor dä cha reagiere, pruschtet der Anger scho los: «Potzdonner, d Fürschtin persönlich! Schiggi Ufmachig, Komplimänt!»
Si gspürt, wi ire ds Bluet i Chopf schiesst. U das ergert seye grad no meh als di frächi Aamachi vom angere Löu. Si probiert Wort z finge, aber der Egger juflet ire scho z Hilf: «Barbara, das isch der Herr Gwerder, er het üses Opfer gfunge.»
«Ach was, mys Baby het das Meitschi erschnüfflet», grinset der anger u ziet chli a der Leine i syne Talpe. Hinger dene zwene Manne toucht drum itze e Dütschi Dogge uf, wo allne guet bis über d Hüft us ma recke. Vo wäge Baby, däicht d Baba Fürscht u probiert ändlech iri Stimm ume z finge: «Ig gaa dervo us, dass me öier Ussage scho vollständig ufgno het u dir ö öier Pärsonalie u Kontaktdate heit hingerleit. Haltet öich für wyteri Befragige zur Verfüegig», schnouzt si mutz u macht uf em Absatz vo irne Sandalette, wo mittlerwyle meh brun als rot sy, e scharfi Drääjig. «Björn, hesch e Minute», seit si bym Wäggaa. Unger vier Ouge.»
Der Egger nickt u laat sech nid la aamerke, dass er chli irritiert isch. Der Schwärtschlücker aber dänkt nid dra, sech scho zruggzzieh: «Wow, d Fürschtin het aber ke guete Luun! Derby het si d Lych doch no gar nid gseh. Es hübsches Modi het es verwütscht! Schad! Us dere wär wahrschynlech no e richtige Schuss worde!»
Er Baba Fürscht chunnt Magesüüri obsi. Aber si cha no einisch nid kontere, weu der Egger ganz korräkt seit: «Dir entschuldiget, Herr Gwerder, ig bi grad zrugg.»
De louft er der Fürscht nache, git ire es fyns Müpfli u lächlet: «Cool blybe, Barbara!»
«Was flötisch so mit däm Arsch desume», giftelet si. «Herr Gwerder! Das isch ja zum Lache u zum Chotze glychzytig! E settige Widerling isch doch ke Herr! So eine ghört doch hinger Gitter. Scho nume us Prinzip!»
«Ig verstaa guet, dass di ufregisch. Un es ehrt di, dass du nid uf so Zuehältertype steisch. Aber probier sachlich z blybe. Dä Typ isch genauso düre Wind wi mir alli. Schliesslich het er die jungi Frou gfunge u het sicher e Schock. Das darf me i sore Situation o bi so eim nid ungerschetze!»
«Wär seit de, dass nid er der Täter isch? U was wüsse mir scho? Was het me bis itze usegfunde?»
Der Egger blybt o itze souverän: «Okey, ja, natürlich, mir müesse i all Richtige dänke. Das wird sech sicher zeige, ob dä Gwerder öppis dermit z tüe het. Er schaffet byre private Sicherheitsfirma. U du weisch ja, wi gärn u guet settig Type chöi markiere. Mir prüefe dä uf jede Fall uf Härz u Niere, versproche!»
Er macht e churzi Pouse. «Mir wüsse no nüt zum Opfer. Si het kener Papier derby, si isch ganz offesichtlech bym Jogge gsy. Mir schetze, dass si so zwüsche 16 u 20 Jahr alt muess sy.»
«Todeszytpunkt, wüsse mir da scho öppis?»
«Bigler schetzt, dass si öppe syt zwölf Stung muess tot sy, wott sech aber no nid druf la behafte.»
«Guet. Spure? Irgendöppis?
«Hm, nach däm Gwitter dörfe mir öppe nid uf allzu vil hoffe. Es het ja gschüttet wi us Chüble! D Kollege sy aber dranne. Aber chumm, lueg dir ds Opfer doch itze o mau aa. Dir falle sicher no Sache uf, wo mir nid hei gseh. Ig chume o grad, ig ga no rasch der Herr Gwerder ga entlaa.» Bi dene Wort grinset er fräch.
«Mir vermisse kes Modi i däm Alter?», fragt si nache. Ire isch jedes Mittu rächt, dä drohend Aablick no chli usezzögere.
«Stähli klärt das grad ab. Un er het scho Huufe Fotine gmacht mit sym Wunderding! Ig bi sicher, er het dä Fall scho glöst. Schliesslech het er als einzige vo üs scho sone Digitalkamera chönne ergattere!»
«Aha. De halt, okay», stiglet d Kriminalere u geit itze ändgültig zum Lychefundort.
"Dählhölzli" Mundart-Krimi vo der Bärner Rose, Foug 4, 1. Juni 2025
Si muess grad chli wärweise, wo si z Rubige nide aachunnt: Uffahrt uf d Outobahn A6? Oder doch über Land, via Bälp u Wabere? Das hätti der Vorteil, dass si ds Wabere no hurti chönnt stillha, i d Wohnig hetze u angeri Chleider aalege. Si isch sech nämlich meh aus bewusst, dass iri Ufmachig einigermasse himutruurig isch: Säuber abghounegi Jeans un es verwäschnigs, verzognigs gälbs T-Shirt, wo zu irer no chli chäsige Gsichtsfarb einigermasse grusig usgseht u o nid mit de ufblondierte Haar wott i Harmonie cho. Was tüe d Kollege säge, we em Chef syni Steevou so derhär chunnt? Si weiss genau, dass nach däm Fund strubi Tage uf seye u di angere vo der Kripo zue chöme. Vilech wär das Ganze ja besser uszahlte, we si optisch u üsserlech einigermasse e Gattig miech. Aber de überleit si, was i däm Wald itze fürne Stimmig muess herrsche. Di angere si scho längschtens dert, das het me ire imne churze SMS nach em Pager-Alarm no düregää. Si isch – u das wurmet si grad zimli – am Aafang offebar ganz eifach vergässe gange.
Me het Krethi u Plethi ufbote. Nume d Steevou vom Gasser nid. U si chunnt grad zu kere aaständige Ysicht, warum das so isch.
Bis itze het ja no niemer vo de Kollege iri Ufmachig gseh. Aba, dänkt si, setzt der Blinker u nimmt d Outobahn. Für Mimosiäte u Eitelkeit isch däich öppe ke Zyt, tschäderet es ire düre Chopf. U no vil angers lärmet i irem Schädu. Was, das cha si speter bym beschte Wille nümme säge.
Uf jede Fall isch si zackig im Oschtring, geit ab der Outobahn und brätteret einigermasse z schnäll dür d Stadt. E jungi Frou. Tot. Im Wald. Offebar dür Gwalt umcho. Das tschuderet seye u macht ire o grad Angscht. Si gspürt, wi sech der Mage mäudet. Zum Glück het si no nüt Feschts drinne, si weiss grad nid, ob das bi irem Gedankekarusell nid grad ume obsi chäm.
Irer Gedanke überschlöö sech gäng wi meh, wi necher si em Dählhölzli chunnt, Was trifft si aa? Isch si dere Sach gwachse? Si gspürt, wi der Schweiss us de Pore schiesst un es ire fasch chli trümmlig wird.
Wo si im Chirchefäld vore aachunnt, zweigt si i d Thormannstrass ab u fahrt diräkt ufe ober Ygang vom Tierpark y. Linggs u rächts stöö Outo u ganz vore gseht si paar Kollege vo der Stadtpolizei desume staa. Eigentlich si die zueständig uf Stadtgebiet. Aber weu dä Lychefund offebar scho ufe erscht Blick nacheme Gwaltdelikt söu usgseh ha, isch sofort o d Kantonspolizei, wo si sälber derzue ghört, ufbote worde.
D Kollege vo der Stapo wyse seye y u düte, dass si der erscht Forschtwäg, wo linggs i Wald iche abzweigt, söu befahre – töt Fahrverbot. Aber es isch ire natürlich klar, dass das völlig okey isch i dere Situation. Uf em asphaltierte Strässli, wo gredius z mitts i ds Tierpark-Areal füert, gseht sie e Aasammlig vo Lüt. Gaffer offebar, wo wittere, dass öppis los isch im Wald.
Si cha sech grad gut vorstelle, dass d Kollege vo der Stapo itze grad Närve us Drahtseili bruche, um di Möite im Griff z haa. Klar, dass jedi u jede ufenes Gratisspektakel hoffet. U säubscht amene Mäntigvormittag isch grad chli öppis los im Dählhölzliwald. Schueuklasse uf em Meibummu, Jogger, Hündeler u Hobbyfotografe. E richtig rueige Momänt git es i däm beliebte Naherholigsgebiet vo der Stadt chuum.
O si sälber isch liebend gärn dert ungerwägs. Bym Jogge. U als stilli Beobachtere vom chlyne Wolfsrudu. Schad, dass si itze i angerer Mission muess hie ungerwägs sy. Scho nach paar hundert Meter macht der Forschtwäg e scharfi Rächtskurve. U grad hingerdranne isch e Liechtig, wone chlobige Brunne steit. Ändstation für d Baba Fürscht. Si zwängt ire Polo ine Lücke zwüsche all dene Fahrzüg, wo scho desume stöö. U unmittelbar nach däm improvisierte Parkplatz z mitts im Wald düte Absperrbänder drufhäre, dass si der Tatort scho fasch erreicht het.
Sie schnuufet no einisch töif düre, stoosst d Tür vom Polo uf u macht Aastalte, uszstyge. Das glingt ire nid. No bevor si sowyt isch, pfuuret der Bänz Stähli uf se zue u seit wichtig: «Ändlech! Mach e chli! Dert hinger, ig zeige, wo dass es düre geit.»
Foug 3, 28. Meie 2025
D Baba Fürscht lächlet der Vater aa: «Drum han ig hüt u morn frey. We nüt Ufregends passiert, muess ig ersch am Mittwuch ume i Stole.» Sie macht e Pouse, wird ärnscht: «Ehrlich gseit hoffen ig, dass es rueig blybt, my Chef, der Gasser, der Pesche, du weisch wele, er isch gäng no chrank. Schleipft syt Wuche sone blödi Lungeentzündig ume.»
Sie luegt z Bode: «Morn muess er i d Insu, ga d Lunge spiegle. Ändlech, we mi fragsch! Ig verstaa nid, warum er sech so lang gweigeret het. U warum ihn d Malou, syni Frou, nid viu früecher het chönne überzüge! Ersch itze wei si dere Sach uf e Grund gaa. Isch ja scho nid normal, dass sech sone Lungeentzündig über Monate haltet, respektive gäng ume ufflammt. Pesche isch ja eigentlich fit wine Turnschue!»
Si blybe paar Schritt vor der Hustür staa u d Barbara Fürscht luegt der Vater fasch flehend aa: «Was dänkisch du? Ig ha ehrlich gseit der Verdacht, dass Pesche scho lang gspürt, dass öppis Gröbers nid stimmt mit ihm.» Si sperzt mit der Schuenase es Loch i ds füechte Grien.
«Chräbs?», seit der alt Fürscht. «Nid unmüglech, so wi dä gäng grouckt het. U du söttisch gfelligscht o ufhöre dermit», seit er mutz u luegt sträng uf d Zigi, wo si sech während em Häreloufe aazündet het.
«Paps, bitte! Aber ehrlich gseit gfallt mir das Ganze o nid, so schlächt win er syt Wuche usgseht. Aber», itze wird o ire Ton ume chli giftiger, «wi isch das gsy mit em nid Ymische i d Entscheid vo angere Lüt?»
Si isch gspannt, ob der Père dä chli lischtig häregschossnig Fehdehäntsche ufnimmt. Aber der Vater Fürscht tuet eso, aus hätt er nüt ghört. U für ire Gschmack grad zimli makaber seit er: «Der Gasser ärnschthaft chrank? Würd das bedüte, dass du würdisch ufstige? Sogar Chefin wärde?»
«Sorry Dady, aber itze geisch z wyt! Du gloubsch nid ärnschthaft, dass ig mi würd fröiie, mi Karriere uf Chöschte vom Pesche syre Gsundheit z beschlöinige!» Si schnappet nach Luft: «U übrigens steit de grad gar niene gschribe, dass ig würd nacherütsche. Okay, ig bi aktuell grad syni Steevou, aber es git de no Huufe Anwärter uf dä Poschte! Der Stähli, da Möff, het sicher Ambitione. U der Egger, wo schynts vo der Stadtpolizei zu üs übere wächsle, wer weiss, er isch zwar no grad chli junge gnue, chäm sicher aber mittufrischtig o i Frag.»
«Ach, my Chlyni, es chunnt, win es muess! Quäl di nid!»
«Ig mi quäle? Du hesch doch aagfange dermit!»
Si wott no eis Aalouf nää zum Kontere. Aber de geit d Tür uf u d Barbara Fürscht isch froh, dass d Carla, fasch schwäbend u imene bbluemete Linechleid, genau i däm Momänt uf d Schwelle steit. Si het zwar di nöii Frou vom Vater nid extrem gärn, aber si het sech dermit abgfunge, dass der Vater nie so richtig Blybe het byre Frou. Abgseh dervo isch er, wo sech iri Mueter nach Marokko abgsetzt het vor über zwänzg Jahr, gäng da gsy für sys Meitschi. Es isch also sys guete Rächt, glücklich z sy. Ob das itze mit dere Carla oder süsch eire isch, geit seye im Ändeffekt nüt aa, schliesslich isch si scho fasch Mitti Dryssg u doch langsam erwachse, o we der Père das mängisch angers gseht.
So lächlet si d Carla itze o fründlech aa. Aber bevor si cha richtig «Hallo» säge, chunnt scho dicki Poscht: «Barbara, mach bitte d Zigarette us!», befielt d Carla herrisch. «U der Pager hesch hoffentlich gar nid ersch derby! Du weisch, dass mir i üsem Huus kei Fröid a settige, a settige, ach, wi söll ig säge, mir hei kei Fröid a settige Errungeschafte!»
D Barbara Fürscht lächlet innerlech: U scho het sech d Carla i eim vo irne Lieblingstheme i Rasche gredet. We die wüsst, dass si mittlerwyle o scho lenger es Natel het, wo rund um d Uhr gryfbar isch, itze aber grad dusse im Outo ligt.
D Baba Fürscht schiesst d Zigi a Bode, steit druf, ribset chli mit der Sohle druffe ume u nimmt der Stumpe de i d Finger u stoosst ne i Hosesack. «Tuet mer leid, liebi Carla, der Pager blybt, ig ha Piggett», seit si stur. U das isch nume halb gloge. Wär by der Polizei schaffet, muss erreichbar sy. Ersch rächt, we der Chef chrank isch!
Der Vater Fürscht fingt es grad gschyder, nid i dä chlyn Frouezoff yzgryfe. Er kennt beidi Tämperament guet gnueg mittlerwyle. Aber o er isch der Aasicht, dass es di moderni Kommunikation so nid bruche tät. «Dir heit ja gäng no öier Funkgrät, mit dene fahret dir guet, oder?», seit er so halb nöitral u stoosst d Tochter langsam über d Schwelle, iche i d Chuchi, wo e toui Ingwerwulche hanget. «Schue abzieh, bitte», gället d Carla. Aber sowyt chunnt es nid. Der Pager vo der Baba Fürscht suuret, si gryft a Gurt u lüpft das chlyne, eggige Chäschtli chli aa. D Churznachricht, wo si cha entziffere, änderet aues. Si drääjt sech uf em Absatz um. «Es tuet mer leid!» Un es isch nid gloge. «Ig muess leider gaa!» Sie juflet zum Outo, schrysst d Tür uf, stygt y. Der Vater, wo ire hingernache gumpet isch, luegt seye entgeschischteret aa: «Öppis nid guet mit em Gasser Pesche?»
«Nei. Gottlob nid! Aber mir hei e Toti. Im Dählhölzliwald! Verdammt, usgrächnet itze, wo Pesche nid da isch! Paps, sorry. U gäu, bhaut es für di, bitte!»
Foug 2, 26. Meie 2025
Was isch nume us ihm worde! Er gseht zum Schiesse komisch us! Di Hose, di Aalegig. Scho fasch e chli lächerlich!
Bevor d Baba Fürscht iri innerlechi Spotttirade uf ire Vater cha fertig mache, het si scho es schlächts Gwüsse. Er isch ire Vater, ire Père, ire Paps, ire Daddy, e tröii Seel, bi dert u äneume. Lieb u besorgt, glych, was fürne schöisslechi Garderobe er grad ume zur Schou steut.
Si parkt ires Outo, e blaue Polo, wo scho chli isch i d Jahr cho, unger der mächtige Linge, wo schier ds halbe Pureheimetli verdeckt mit irer usladene Chrone. So, dass nid nume der ganz Husplatz gnue Schatte uberchunnt im Summer, sondern o der Hüenerstall, der Spycher u ds Sitzplätzli mit der Hollywood-Schoukle.
Ds Loub a de mieschige, chnorzige Escht isch no ganz heitergrüen, ersch grad knapp ufgange. Vo der Bluescht, wo öppe nach Pfingschte de aube fürne Gruchsexplosion sorgt, won es ire vor luter fein u süess ganz angersch wird, isch no nid davore. Speter aus süsch isch es i däm Jahr Früelig worde, u drum himpet o d Linge bym Vater chli hingerdry.
Sobald si der Motor vom Polo abschaltet, gseht si, wi der Père, wo am Holz spalte isch, sys Bieli i Dotze schlaat u lächlet. Er drääjt sech ganz zu ire um, putzt mit em Handrügge der Schweiss ab u chunnt langsam uf ds Outo zue.
Si kurblet d Schybe abe, tuet ds Sunnedach uf. Si wott nid, dass ires Schnupftruckli übere Mittag zur Souna wird. Es isch zwar bedeckt u der Polo steit unger der Linge, aber es isch füecht u schwüel un eigenartig tüppig u warm. Ds Gwitter vo der Nacht het o bym Père ghackets Loub, Chrineli im Grien u mängi Glungge hingerlaa.
Das Donnerwätter vom späte Sunntigabe het nid öppe e Abchüelig brunge, nei, im Gägeteil, d Baba Fürscht het der Ydruck, d Atmosphäre syg derdür ersch rächt zum Dampfchessu worde. Ersch grad het es no gschneit gha, itze, paar Tag nach der Chalte Sophie, heizt es all Tag uf, als würdi nid nume i der Höll unger ghörig ygfüüret wärde.
Der sintfluetartig Räge het, u das gseht si itze gäng wi dütlecher, auso o ufem «Usstyger-Höfli» vom alte Fürscht gwüetet. Angersch cha si däm Tschuepetli zwüsche Tägertschi u Herolfinge nid säge.
Im milchige Liecht, wo probiert, sech e Wäg dür di räschtleche Wulche z bahne, erschynt das Ghöft no vil chlyner u feischterer als es süsch scho isch. Ds breite Dach drückt es schier z Bode, die ursprünglech rötliche Dachziegu hei im Louf vo de Jahr ordeli Patina aagsetzt u glänze itze als Foug vom Rägewätter, wo bis i halb Vormittag het aaghalte, fasch schwarz.
Sie schnuufet töif y, sie wott schmöcke, was si gseht. Sie het dä Gruch vo gschnätzletem Grüen u nassem Härd für ds Läbe gärn. Nie schmöckt ds Land so guet wi nacheme Gwitter. Grad so unerchannt wi das vo der Nacht müesst es allerdings nid sy, däicht si u lächlet itze ändlech o i Richtig Vater, wo erwartigvoll vor em Outo isch blybe staa.
«Babsi, my Chlyni, chunnsch grad rächt, du hesch sicher no nüt Aaständigs gässe hüt, iss doch grad mit üs Zmittag», seit der alt Fürscht u schüttlet chli mahnend der Chopf.
Syner struppige Locke, wo bis wyt i Äcke ache möge, chläbe ihm a de Backe, am Hals, ds verwäschne Edelwysshemmli u die violette Pluderhose us Bouele, wo zwe Väter hätte drypasst, wei so gar nid zäme passe. U d Füess stecke i usglatschte Birkestöck! Ungloublich, däicht d Baba Fürscht nomau. Syt ire Vater sech da obe als Chlypuurli z finge propiert, isch er zumene Bursch worde, wo jedem no so grosse Chrouteri Konkurränz macht. Guet, er isch nie würklech gsy wi anger Väter, das scho, scho gäng chli eiget, aber itze …
Si chunnt nid derzue, wyter a sym Usgseh umezstudiere. U si weiss, dass si i ke vernüftegi Usred fingt, um däm supergsunge Zmittag, wo em Père sy nöii Läbesabschnittspartnere Carla us Linse u Gmües am Chööze isch, cha entcho. Schliesslich isch sy sälber so doof gsy, churz vor em Mittag ufzchrüze. U schliesslich het si tatsächlech ersch vier Gaffee u glychvil Zigis intus gha. Nid meh u nid weniger. Es unaagnähms Brönne im Mage bestätiget ire di truuregi Ernährigsbilanz. Also brucht si gar nid ersch z probiere, öppis angers z bhoupte. U ändlech seit si: «Super, Paps, ja, gärn, ig isse gärn bi öich.»"
Das gfallt em Vater Fürscht. Er chlopfet der Tochter fründschaftlech u d Schultere. «Gsehsch, geit doch, my Chlyni, geit doch.»
«Jaja, Papi, no es Löffeli für ds Mami, es Löffeli für e Papi», schnödet si gchüntschlet toube. «Bravs Meiteli! Gopf, Paps, ig bi kes chlys Meiteli meh!», seit si u fragt sech grad einisch meh, ob es äch vilech a ire sälber ligi, dass er ire gäng wi komischer vorchunnt.
U was si no gäng nid cha schlücke isch, dass er sy Bruef als forensische Psychiater vo eim Tag ufen anger het a Nagu ghäicht u itze aus Möchtegärn-Bio-Puur u Künschtler dürezstarte. I irem Hirni pöchelet es abermals: «Das isch doch eifach vil z jung! Mit Mitti Füfzgi eine uf Usstyger z mache, wo nume no esoterische Brunz list u mit de Chrütli u mit de Hüener prichtet, das geit doch gar nid!»
Früecher het ire Vater e Harley gha. Un itze? Itze geit er mit em Leiterwägeli uf Münsige abe ga ychoufe. Itze het er ds Gfüu, wenn er mau mit syre steialte Änte uf Bärn fahri, müessi er jedes Müggeli eigehändig ga vo der Windschutzschibe rette.
Ds Röischpere vom Vater holt se us de Gedanke u ersch itze merkt si, win er seye ydringlech aagluegt: «Isch öppis, Barbara?»
Er luegt chlyne irritiert zersch seye, när sich säuber vo z ungerscht bis z oberscht aa.
«Ja, du stinkisch wi di Schafbock», hätt sie am liebschte gseit. Het sech de aber ufene diplomatisches «Ach, Papa, du hesch mi zu Ehrlichkeit erzoge, auso wott ig ehrlich sy: Ig verstaa no gäng nid, warum der Bättu grad gschmisse hesch. Warum du dir sälber nid nomau e Chance hesch gää. Du bisch jahrelang e Kapazität gsy uf dym Gebiet. U all die Wyterbildige i de letschte Jahr, wo du als Profiler hesch gmacht. Ig chan es eifach nid verstaa! Auso, doch scho, dass du e Krise hesch gha nach däm Fall, aber glych!»
«Nid scho ume, Babs», hässelet der Fürscht. Er git sech grad ke Müej, sy Erger z verbärge. «Ig han e Fählyschetzig gmacht! Mit himutruurige Folge! Das weisch du haargenau. U itze wett ig nümme wyter zu däm Thema müesse rede!»
«Papa, du hesch doch das nid chönne vorussäge, dass dä Füürtüfu grad ume aafaat, chuum isch er dusse!»
«Barbara! Ig hätt es müesse wüsse! Oder zmingscht ahne. Genau für das het me mi als Psychiater kontaktiert. Genau drum han ig müesse das Guetachte mache! Was nützt e Arzt, wone falschi Diagnose stellt? Wäge mir isch das Ching umcho i de Flamme! Wäge mir, versteisch! Kapiersch?»
«Das isch doch absolute Blödsinn u das weisch du o, Papi!», eryferet si sech ume. «Kene isch unfählbar, kene! Wo gschaffet wird, passiere Fähler. U säubscht we dys Guetachte angers wär usfgalle, wär dä Täter nid uf Läbzyte verruumt worde. Er hätti di Tat de halt vilech speter gmacht.»
«Aber de würd das Ching no läbe! Baschta!»
Si gspürt, dass es nüt meh bringt: «Okay, Dady, wi du wosch», seit si chli versöhnlicher. Einersyts isch si froh, angerersyts git si so Wortgfächt ungärn verlore. O das het si nid gstohle. Um nid no meh Öl i ds Füür z schütte, hänkt si bym Vater y. E Geschte, wo scho gäng het ghulfe, we d Woge u d Emotione zwüsche ine beidne sy z höch u z gross worde. Der Vater laat sech druf y – u zäme schländere si Richtig Hustür.
«U bi dir, wi louft es im Job?»
Sie lächlet. Dass ihre Vater im Zämehang mit irer Arbeit als Kriminalere by der Bärner Stadtpolizei nöischtens vo «Job» redet, isch no gäng ungwohnt für si. Aber offebar ghört di saloppi Sprach wi di wyte Gschlütterhose zum nöie Läbensstil vom Père.
«Ach, relativ rueig momentan», seit si schliesslich u schickt es Stossgebät gäge Himu, dass es so mögi blybe.
Dählhölzli, Foug 1, 25. Meie 2025
«Still! Verdammt nomau! Syt still! Haltet öier blöde Schnäbu, dir dumme Pyschter!»
Er erchlüpft. Het er itze grad lut gredt? Het er sech öppe grad verrate, bevor aus zäme sy Louf nimmt, bevor si chunnt? Bevor er seye cha packe, cha häbe, aarüere? Bevor er ire cha zeige, wär Herr u Meischter isch? Er weiss nid, ob er het glaveret oder ob es i sym Oberstübli eifach so verfluecht lut lärmet. Aber er weiss, dass ihn das soudumme Zwitscher närvt. Weu es nid passt! Weu es so fröhlich u überschwänglich isch! U weu es vil z lut isch u es ihn hinderet, sech voll u ganz uf syni Mission z konzentriere.
Er bysst sech uf d Lippe, bis es weh tuet. Es isch schön, ja, es isch e schöne, wohlige Schmärz. So het er es gärn. E Schmärz, wo ihm zeigt, dass es ihn git, dass er da isch. Dass er es läbends Gschöpf isch, wo Gfüu het. Er stöhnet chli. U erchlüpft scho ume.
Itze nume ke Fähler, gopf! Süsch isch aues vergäbe gsy, Aues! Süsch isch aues verby, bevor es überhoupt aagfange het. Bevor er cha mache, was er so haargenau planet u i Gedanke bis zum Abwinke düregspilt het. So lang, bis ihm ds Bluet i alli Glider gschosse isch, so lang, bis er miteme abgworgete Päägg unger der Dechi het chönne Dampf ablaa. Aagstouets uselaa.
Es tschuderet ihn. Er isch närvös. Wenn er wenigschtens chönnt roucke. Das würdi syner Närve chli beruhige. Aber das geit nid. Itze nid. Er darf nüt, gar nüt mache, wo ihn chönnt verrate. Nid itze. U o speter, nachhär nid. Ds Einzige wo geit isch, dass er wine Chrot im Ungerhouz gruppet, reglos. Es Roubtier uf der Luur. Druf erpicht, kener Spure z hingerlaa. Das het er i syre längfädige Vorbereitig mau gläse: Kener Sigarettestümpe, kener Haar, kener Schue, won es usserordentlichs Profil hei u im Waldbode uffällegi Abdrück chönnte hingerlaa. Nid emau ufe Bode spöie darf er itze. Das würde di Vagante speter aus finge. U so lang e Strick drusflächte, bis eine würd dranne hange. Im dümmschte Fall er sälber!
Nei, er wott vorsichtig sy, syni Sach richtig mache. Es aune zeige. Aune. Aber ganz bsungers dene Fotzuwyber!
Bi däm Gedanke wird es ihm scho ume ganz heiss. Di Ufregig! Di Büez, nume wäge ihm. Di Angscht u Panik! O, wie wunderbar er sech das vorstellt! Er, er ganz alleini het es itze i de Häng, derfür z sorge, dass sech e ganzi Stadt, e ganzi Region der Chopf zerbricht, sech förchtet. Jawohl, förchte söue si sech, eifach förchte!
Er chlepflet ganz lyseli mit der Zunge, laat d Schnüer, won er usem Hosesack gfischet het, la dür syner Finger gleite. Grossi, dicki, starchi Finger. Richtegi Bäretalpe haut. U so starch u unverwundbar chunnt er sech itze o grad vor. Gross u usser Konkurränz. Wine Bär! Ei Nachteil het die Poschtur, hei vor allem di Häng. Es isch fasch nid müglech gsy, fyni Häntschli ufztribe, wo die Talpe drypasse. Er taschtet nach em Mässer im Hosesack. Und nach em Zedu, won er daheim het vorbereitet. Er isch stolz, weu er a aues däicht het. Das het me ihm no nie zuetrout, dass er cha däiche! Aber momou, das geit scho. Wenn er wott!
Ob er ds Mässer wott bruuche, das weiss er no nid. Vilech. Vilech nid! Er git der Ton aa, er entscheidet! U das isch wichtig! Er merkt, wi sy Luun grad massiv besser wird fürnes Momänteli. Fasch glingt es ihm, o dä läschtig Gsang vo de Vögu z ignoriere. Er blääjt syner Naseflügu uf, sugt d Luft y. E feini, lauwarmi Luft, wo vo Früesummerwätter, erschte Grillfüürli a der Aare – u emene nahende Gwitter verzellt.
Er het sech auso nid verrächnet. I der Ferni ghört er verhautnigs dönnerle u gäge Weschte chan er trotz em Bletterdach gseh, wi sech mächtigi Gwitterwulche tüe uftürme. E schwarzi Wang, wo dere Szenerie da im Wald die Bedrohlichkeit gää, won er sech wünscht.
No löö sech d Buechebletter vomene erschte, zaghafte Lüftli la chutzele u gügele derzue keck. Aber er weiss, dass es nümme lang wird gaa, bi di ganze Bletter u Boumchrone wehlydig wärde stöhne, wenn se der Wätterluft so richtig i d Hüpple nimmt. Genau so, win er seye wott i d Hüpple nää, bis si wehlydig stöhnet!
Er isch erliechteret. Sött ihm es Missgschick passiere, so wurd e kräftige Räge wägputze u verwässere, was nie irgendöpper darf finge.
Er sinnet chli der Frag nache, wenn dass me se de fingt? I paar Stung? Paar Tag? Paar Wuche?
Sy Körper faat aa zittere u nume mit grosser Müej chan er ihn no unger Kontrolle ha. Mitere fahrige Bewegig strycht er sech mit dem Pulloverermu über di schweissig Stirne.
U de ghört er es lysligs Knacke. No wyt wäg. Er erstarrt, wagt chuum meh, sy Hang z bewege, zum uf d Uhr z luege. Churz vor de Nüne. Si ich auso früech dranne a däm Abe. Er gseht se no nid. U glych weiss er, dass es si isch, si muess sy. Er het das itze lang gnue beobachtet, het seye lang gnue usspioniert. Sie louft jede Sunntigabe um die glychi Zyt di Strecki. Usnahmslos! E Strecki, zimlech verborge. Offebar het si das gärn, di Einsamkeit im Wald. U vilech geit si o gäng dä Wäg, weu si de Hündeler, wo um die Zyt der halb Wald fülle, wott uswyche. Si isch ganz offesichtlech uf Leischtig us, wott nid ständig müesse brämse, sie wott loufe, eifach loufe. Irer Bewegige sy gäng entsprächend elegant u gschmeidig. Sider dass er seye beobachtet, träberlet si konzentriert u mit glychmässigem Rhythmus u Atem düre Wald. O itze. Er gspürt se cho, lang bevor er seye o cha gseh. Er tuet d Ouge zue, zeut bis uf Föif. Won er ume luegt, gseht er seye. Die brune Züpfli gümperle ire im Rhythmus ume Chopf um, der wyss Kapuzepulli, di blaue, verwäschne Trainerhose u die rote Joggingschue sorge fürnes harmonisches Bild.
Er stoosst paar Zweigli zur Syte. U trotz syre beachtliche Körperfülli gleitet er fasch lutlos u einigermasse flink us syre Deckig, wo si das ändlech erreicht het. Es ich ihm itze grad wines halbs Jahrhundert vorchoo, das Warte. Das Warte uf sy gross Momänt. Uf sy Triumpf! Er packt se, hout se u ziet se mit ganzer Chraft i ds Ungerholz.